การฝึกสติและภาวนาเพื่อความสงบในชีวิต : หน้า 167/198

อาละวาดได้ ความประเสริฐจากการไม่สร้างความเดือดเนื้อร้อนใจให้ทั้ง ตัวเองและผู้อื่น จึงเกิดขึ้นในตัวเป็นประการที่ ๒ ต. ขจัดความหลงด้วยการทําภาวนาอย่างสม่ำเสมอ ปู่ย่าตายาย ท่านศึกษาธรรมะมามาก จึงทราบดีว่า ใจของคนเรา มักติดเหยื่อล่อได้ง่าย บางทีไปเห็นของสวยๆ งามๆ ก็อยากได้ บางทีไป ได้ยินเสียงเพราะๆ ก็อยากได้ บางทีไปได้กลิ่นหอมๆ ก็อยากได้ บางที ไปได้กินอะไรอร่อยๆ ก็อยากได้ บางทีไปได้สัมผัสอะไรที่นุ่มๆ ก็อยากได้ บางทีมีใครทำอะไรให้ถูกใจ ก็อยากได้เขามาอยู่ด้วยอีก การติดเหยื่อล่อทางตา หู จมูก ลิ้น กาย และใจนี้เอง ทำให้มอง เห็นผิดเป็นชอบได้ง่าย ทำให้ถูกชักจูงไปทำความชั่วได้ง่าย แล้วก็ต้อง ประสบทุกข์ทรมานสารพัดจากการตกเป็นทาสของมันในภายหลัง การจะรักษาปกติของใจไม่ให้ตกเป็นทาสของเหยื่อล่อเหล่านี้จำเป็น ต้อง “ฝึกสติ” ให้ สติ คือ ความรู้ตัวว่าตนเองทำอะไรอยู่ และแยกแยะตัดสินได้ว่า สิ่งใดถูก-ผิด ดี-ชั่ว บุญ-บาป ควรทำไม่ควรทำ ทำให้ไม่ตกอยู่ในความ ประมาท ปู่ย่าตายายท่านทราบเรื่องนี้ดีท่านจึงฝึกสติของท่านเป็นประจำทุก วัน และท่านไม่มารอฝึกตอนแก่ แต่ท่านฝึกของท่านมาตั้งแต่สมัยยัง เป็นหนุ่มสาว วิธีการฝึกสติของท่านได้ยึดแบบแผนตามคำสั่งสอนของพระสัมมา สัมพุทธเจ้า ซึ่งท่านได้จากการไปวัด เพราะวัดคือแหล่งความรู้เรื่องศีลธรรม ให้แก่ประชาชน ภาวนา" และวิธีฝึกสติที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงสั่งสอนไว้ ก็คือ “การทำ การทําภาวนา คือ การกําจัดความเหนผิดเป็นชอบด้วยการฝึก ใจให้มีความสะอาดบริสุทธิ์ผ่องใส และมีสติตั้งมั่นอยู่ในความถูกต้องดี งามอยู่ตลอดเวลา โดย ปู่ย่าตายายจะฝึกสติของท่านผ่าน ๓ เรื่องต่อไปนี้มาตลอด ท่านฝึกของท่านมาตั้งแต่ก่อนจะมีครอบครัว ท่านทำสิ่งเหล่านี้ให้กลาย เป็นชีวิตประจำวันของท่าน แม้ในยามบั้นปลายชีวิตท่านก็ยังฝึกอยู่ไม่ขาด นั่นคือ ๑. ท่านศึกษาธรรมะทุกวัน ๒. ท่านสอนธรรมะให้แก่ลูกหลานทุกวัน ๓. ท่านทําภาวนาทุกคืน การศีกษาธรรมะทุกวันทําให้ใจของท่านได้รับการเตือนสติจากพระ ธรรมคำสอนของพระพุทธองค์อยู่เสมอว่า อย่าขาดการทำบุญ เพราะว่า คนเรานั้นเกิดมาแล้ว ต้องตายแน่ และสิ่งที่เรานำติดตัวไปได้ ก็มีแค่บุญ กับบาปเท่านั้น ถ้าทำบุญไว้มาก ปัญหาก็ลดน้อย ความสุขก็มีมาก แต่ถ้า ทําบาปไว้มาก นอกจากปัญหาจะมีมากแล้ว ความสุขที่มีก็จะหมดไปด้วย การสอนธรรมให้แก่ลูกหลานทุกวัน ทำให้ใจของท่านได้รับการ ทบทวนความรู้เรื่องศีลธรรมอยู่เสมอ อีกทั้งเป็นการถ่ายทอดให้ลูก หลานมีความรู้เรื่องศีลธรรมไปในตัว เมื่อจิตใจผูกพันอยู่กับธรรมะอย่าง นี้ ลูกหลานก็อยากเข้าใกล้ ไม่เป็นโรคน้อยใจ แล้วก็กลายเป็นพระในบ้าน คอยเตือนสติลูกหลานให้เป็นคนดี การทําภาวนาทุกคืน เป็นการฝึกสติของท่านโดยตรง เพราะเมื่อ ท่านหมั่นทำสมาธิทุกวันเป็นประจำใจของท่านก็จะคุ้นกับความสงบผ่องใส ไม่ขุ่นมัวง่าย สิ่งใดที่จะมายั่วเย้าให้ใจของท่านไปติดเหยื่อล่อทางตา หู จมูก ปาก ลิ้น กาย และใจ ก็ทําได้ยาก เพราะความคุ้นกับความสงบของใจท่าน o max