ความไม่ประมาทในพระพุทธศาสนา : หน้า 171/198

พระพุทธองค์ทั้งหมดแล้ว จะเหลือเพียง 4 ข้อ คือ ความไม่ประมาท โดย มีหลักฐานที่พระพุทธองค์ตรัสไว้ในปัจฉิมโอวาท หรือโอวาทครั้งสุดท้าย ก่อนเสด็จดับขันธ์ปรินิพพานว่า “ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย กิจอันใดที่พระศาสดาแสวงหา ประโยชน์ เกื้อกูล ซึ่งกระทำเพื่อสาวกทั้งหลาย ด้วยความอนุเคราะห์เอ็นดู กิจทั้ง ปวงนั้น เราได้ทำแล้วแก่เธอทั้งหลาย บัดนี้ เราขอเตือนเธอทั้งหลายว่า สังขารทั้งหลายมีความเสื่อมไปเป็นธรรมดาขอเธอทั้งหลายจงยังกิจทั้งปวง ให้ถึงพร้อมด้วยความไม่ประมาทเถิด จากคำสอนโดยสรุปของพระองค์ เท่ากับเตือนสติให้พวกเราทุกคน ได้รู้ว่า ความก้าวหน้าในการฝึกฝนคุณธรรมความดีของตนเองจะเกิดขึ้น เมื่อเรามีความไม่ประมาท เพราะถ้าประมาทเมื่อไหร่ โอกาสที่จะท้าผิด พลาดก่อวิบากกรรมทางกาย วาจา ใจ จะมีโอกาสเกิดขึ้นทันที คุณธรรม ความดีเดิมที่มี ก็จะถอยหลังกลับไปด้วย คนที่จะไม่ประมาท ต้องฝึกสติเตือนตัวเองอยู่เสมอว่า อายุของ มนุษย์นั้นมีอยู่จำกัด การใช้ชีวิตอย่างมีคุณค่า คือการหมั่นสั่งสมบุญ กุศลติดตัวไป การฝึกตนให้เป็นคนไม่ประมาท ก็ต้องฝึกตนให้เป็นคนอยู่ใน บุญอย่างสม่ำเสมอ ทำไมต้องอยู่ในบุญ นั่นก็เพราะตามหลักพระพุทธศาสนาแล้ว แต่ละคนก็มีกรรมดีกรรมชั่วเป็นของตัว แต่การส่งผลของกรรมนั้น ขึ้น อยู่กับสภาพของใจ เช่น ถ้าใจอยู่ในบาป คือ ใจคิดจะท่าชั่ว ท่าบาป ก็จะเปิดโอกาส ให้วิบากกรรมชั่วที่เคยผิดพลาดไว้ในอดีตส่งผลมาได้ เช่น กรรมที่เคย ฆ่าสัตว์ ส่งผลมาตัดรอนชีวิตได้ ทำให้ประสบทุกข์กรรมอย่างไม่คาดคิด คนที่จะไม่ประมาก ต้องฝึกสติเตือนตัวเองอยู่ เสมอว่า อายุของมนุษย์นั้นมีอยู่จํากัด การใช้ ชีวิตอย่างมีคุณค่า คือการหมั่นสั่งสมบุญกุศล ติดตัวไป และต้องขาดโอกาสในการทำความดีอย่างมาก ในทางตรงกันข้าม ถ้าใจอยู่ในบุญ คือ ใจคิดเมตตาต่อผู้อื่น หรือ ใจระลึกนึกถึงบุญที่เกิดจากการทำทาน รักษาศีล เจริญภาวนา ที่เคยทำ ไว้ในอดีต ก็จะเปิดโอกาสให้กรรมดีที่เคยได้ทำไว้ในอดีตส่งผลมาได้ เช่น บุญที่เกิดจากการทำทานไว้ในอดีตส่งผลให้ได้สมบัติเพิ่มขึ้นในปัจจุบัน ทั้งนี้เพราะพระพุทธองค์ทรงทราบความจริงว่า บุญที่เราทำนั้น จะเกิดขึ้น อยู่ ๓ ช่วง คือ ก่อนทำบุญก็มีความดีใจที่จะได้ทำบุญ ขณะทำบุญก็มีใจ ผ่องใส หลังจากทำบุญแล้วก็หมั่นตามระลึกนึกถึงบุญที่ได้ทำไปแล้ว ไม่ ว่าจะเป็นการท้าทาน รักษาศีล หรือเจริญภาวนาก็ตาม ทําอย่างไรให้ใจอยู่ในบุญ วิธีการหนึ่งที่ปู่ย่าตายายท่านถือปฏิบัติ คือ การอยู่ธุดงค์ที่วัดเป็น aleb Swalahan www