การเตรียมตัวให้ดีก่อนแก่ ครอบครัวอบอุ่น หน้า 160
หน้าที่ 160 / 198

สรุปเนื้อหา

บทความนี้พูดถึงความสำคัญของการดูแลพ่อแม่และการเตรียมตัวในวัยชรา โดยแบ่งประเภทผู้สูงอายุเป็น 2 ประเภทคือ แก่แดดแก่ลมและแก่บุญแก่บารมี ทั้งนี้มีการแนะนำวิธีการปลูกฝังความกตัญญูในลูกหลาน เพื่อให้เกิดผลดีในบั้นปลายชีวิต ซึ่งไม่เพียงแต่จะช่วยพ่อแม่เท่านั้น แต่ยังสร้างสังคมที่มีความดีงามต่อไป โดยเฉพาะการรักและเคารพผู้สูงอายุให้มีชีวิตที่มีคุณค่า

หัวข้อประเด็น

-การดูแลพ่อแม่
-การเตรียมตัวสำหรับวัยชรา
-การปลูกฝังความกตัญญู
-ประเภทของผู้สูงอายุ
-การศึกษาและการปฏิบัติธรรม

ข้อความต้นฉบับในหน้า

อย่างที่ไม่ถูกต้องให้เขาดู พ่อแม่อยากให้ลูกดูแลตนเองในยามแก่ชราให้ดีที่สุดอย่างไรก็ต้อง ดูแลพ่อแม่ของตัวเองให้ดีที่สุดควบคู่ไปกับฝึกให้เขาช่วยเป็นลูกมือ อย่างนั้นด้วย วันหนึ่ง เมื่อเขาโตขึ้นแล้ว เขาจะต้องดูแลพ่อแม่ให้ดีที่สุด ไม่ให้มีสิ่งใดมากระทบกระเทือนใจแม้แต่น้อยเลย มีแต่ตั้งใจเอาบุญ ดูแลพ่อแม่อย่างเดียว อย่างไรก็ตาม ในขณะที่พ่อแม่ปลูกฝังความกตัญญูกตเวทีให้แก่ ลูกแล้ว ปู่ย่าตาทวดท่านก็เตือนอีกว่าพ่อแม่เองก็ต้องเตรียมตัวแก่ก่อนแก่ ด้วย นั่นก็คือ การเตรียมตัวเป็นปูชนียบุคคลประจำบ้าน นั่นเอง ถ้าไม่ฝึกฝนตนเองเอาไว้ล่วงหน้า พอสังขารร่วงโรยลงมากแล้ว ก็ จะปรับใจไม่ทัน และนั่นก็จะเกิดความเครียดหลายอย่างตามมาอีก กลายเป็นบั้นปลายชีวิตที่มีความทุกข์เพราะไม่เคยเตรียมตัวมาก่อนนั่นเอง การเตรียมตัวเป็นปูชนียบุคคลประจำบ้านมีข้อควรปฏิบัติอย่างไร บ้าง ก่อนอื่น เราจำเป็นต้องทราบก่อนว่า คนแก่นั้น มีอยู่ ๒ ประเภท ประเภทที่ ๑ เรียกว่า แก่แดด แก่ลม คือเป็นคนแก่ประเภทที่ตลอดชีวิตที่ผ่านมาไม่เคยสร้างความดีให้ เป็นชิ้นเป็นอัน ทานก็ไม่ค่อยให้ ศีลก็ไม่ค่อยรักษา การสวดมนต์เจริญ ภาวนา ค้นคว้าศึกษาความรู้ทางธรรมก็ไม่สนใจ มีชีวิตผ่านไปวันหนึ่งๆ อย่างไร้คุณค่า คนแก่ประเภทนี้ เป็นคนแก่ที่น่ารำคาญ เพราะเป็นคนขาดเหตุขาด ผล ไม่หลักคิดหลักตัดสินใจ ลูกหลานไม่อยากเข้าใกล้ และคนแก่ ประเภทนี้อีกนั่นแหละ ที่ก่อให้เกิดปัญหาในครอบครัวขึ้นมาก เช่น ปัญหาแตกร้าวระหว่างแม่ผัวกับลูกสะใภ้ เป็นต้น และคนแก่ประเภทนี้ moa จำน การปลูกฟังความกตัญญให้ได้ผลเร็ว เมื่อพ่อ แม่ให้ลูกมีส่วนร่วมในการปรนนิบัติดูแลปู่ย่าตา ยายแล้ว จะต้องพรรณนาพระคุณของท่านให้ ลูกฟังทั้งต่อหน้าและลับหลังด้วย การท่าอย่างนี้ จะทําให้เขาเห็นภาพบุคคลที่มีความกตัญญู กตเวทีได้ชัดเจนจากพ่อแม่ของเขาเอง แหละ ที่ลูกหลานไม่ค่อยได้รับความรู้ความดีอะไรเท่าไหร่ ก็เลยทำให้ ลูกหลานนึกความดีไม่ออก จึงถูกนำมาทอดทิ้ง ประเภทที่ ๒ เรียกว่า แก่บุญ แก่บารมี คือ เป็นคนแก่ประเภทที่ตลอดชีวิตที่ผ่านมา นอกจากจะตั้งใจทำ มาหากิน และสะสมทรัพย์สมบัติ เตรียมไว้ใช้จ่ายในบั้นปลายชีวิตเพื่อ จะได้ไม่รบกวนคนอื่นแล้ว ในด้านความประพฤติ กิริยามารยาทก็ ปรับปรุงตัวเองตลอดมา โดยคิดว่าวันหนึ่งข้างหน้าเมื่อเราแก่ จะได้ไม่ เป็นที่น่ารำคาญของลูกหลาน ในทางธรรม ท่านก็หมั่นศึกษาหลักธรรมในพระพุทธศาสนา ตั้งใจให้ทาน รักษาศีล เจริญภาวนา มาตามลำดับ นอกจากนี้ยังคอยให้ โอวาท อบรม สั่งสอนลูกหลานอยู่เป็นประจำ ค mod
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More