แนวทางการให้กำลังใจคนไข้ : หน้า 84/198

สิ่งที่ผู้ดูแลต้องทำการให้กำลังใจคนไข้ คือ ๑) เรื่องร้อนใจใดๆ ต้องป้องกัน อย่าให้คนไข้ได้ยิน ไม่ว่าจะ เป็นเรื่องความเสียหายของทรัพย์สิน เรื่องเดือดร้อนของลูกหลาน หรือ เรื่องแสลงใจใดๆ ก็ตาม ต้องป้องกันให้เต็มที่ ๒) โน้มน้าวใจคนไข้ให้มีจิตใจแช่อิ่มอยู่ในบุญ ด้วยการเอ่ยถึง ความดีที่คนไข้เคยทำไว้ เช่น พูดชวนให้นึกถึงบุญที่เคยบวชพระ เคย ทอดกฐิน ทอดผ้าป่า สร้างสาธารณประโยชน์ต่างๆ ตลอดจนบุญที่เคย ให้ความช่วยเหลือผู้อื่น ๓) ชักจูงคนไข้ให้สร้างบุญกุศลใหม่ให้เต็มตามความสามารถ ของเขา ตั้งแต่ชวนให้ทำทาน เช่น ให้ตักบาตรเป็นประจำทุกวัน แม้คนไข้ ลุกขึ้นมาไม่ได้ ก็อาจนิมนต์พระให้ไปรับบาตรถึงในบ้าน ในห้องนอน หรือถ้าไม่สะดวก อาจนำข้าวปลาอาหารนั้นมาให้คนไข้จบ อธิษฐานก่อน แล้วให้คนใดคนหนึ่งไปใส่บาตรแทนก็ได้ เมื่อตักบาตรเสร็จ ก็มาบอกให้ คนไข้ทราบด้วย จะได้เพิ่มความปลื้มปีติขึ้นอีกส่วนหนึ่ง ๔) ชักชวนคนไข้ให้รักษาศีล ๕ อย่างเคร่งครัด แม้แต่การปั๊มด ตบยุง ก็อย่าให้ท่า ๔) ชักชวนคนไข้ให้กำหนดใจให้เป็นสมาธิ ซึ่งนับว่าเป็น ประการสำคัญอย่างยิ่ง อาจนำเทปสวดมนต์ หรือเทปธรรมะของพระ สงฆ์ที่คนไข้เคารพบูชามาเปิดให้ฟัง หรืออ่านหนังสือธรรมะให้คนไข้ฟัง ถ้าทำได้อย่างนี้เป็นประจำแล้ว หากคนไข้ยังมีบุญอยู่ก็อาจหายได้ ด้วย อำนาจบุญเก่ารวมกับบุญใหม่ที่ทำ แต่ถ้าคนไข้หมดบุญ ถึงคราวจะต้อง ตาย ก็จะไปดี ไม่ตกนรกแน่นอน เพราะก่อนตายจิตใจผ่องใสอยู่ตลอด เวลา การที่จะสามารถโน้มน้าวชักจูงคนไข้ให้ทำอย่างนี้ได้ ผู้ดูแลจะต้อง อยู่ในบุญ และต้องใช้อำนาจใจอธิษฐานให้บุญที่เราทำมาดีแล้ว ช่วย คุ้มครองคนไข้ด้วย ซึ่งจะทำให้เกิดผลดีแก่การรักษาคนไข้ยิ่งๆ ขึ้นไป สรุป เมื่อวินาทีสุดท้ายของคนเรามาถึง คนทุกคนจําเป็นต้องมีคนช่วย ทำศึกชิงภพทั้งนั้น ชัยชนะของการทำศึกชิงภพ ก็คือ การมีจิตใจผ่องใส ก่อนจะจากโลกไป ดังนั้น ในยามที่ญาติของเราป่วย ไม่ว่าจะญาติใกล้ๆ หรือญาติ ห่างก็ตาม ไม่ว่าจะป่วยมากหรือป่วยน้อยก็ตาม เมื่อลูกของเราโตพอรู้ ความแล้ว ก็ควรฝึกให้เขารู้จักดูแลสุขภาพตนเอง และมีน้ำใจเผื่อแผ่ไป ถึงญาติที่ป่วย ไปฝึกการดูแลจิตใจผู้ป่วยให้ผ่องใส เพื่อที่ว่าเขาจะได้ เข้าใจความจริงของชีวิตว่า ทุกคนต้องตายทั้งนั้น และที่ยิ่งกว่านั้นก็คือ หากวันนั้นของเรามาถึง ลูกของเราก็จะได้ช่วยเราทำศึกชิงภพเป็น adn