เข้าใจอารมณ์และความหวัง : หน้า 21/115

ประโยค - อารมณ์ไม่ใช่ความหวัง หน้าที่20 ความหวัง ได้แก้ ความตั้งใจ ความมุ่งหมายปรารถนา หรือ ความต้องการอยากจะให้เป็นเช่นนั้น ท่านบัญญัติให้แปลว่า "เฮด" อ. ว่ามา ถิอป ปาโมมา (ท่าน) อย่าถึงสิ่งความละม้ายอะไรๆ เฮด ความอึดอัด ได้แก้ การขอร้อง การวิ่งวนหรือการแค่น ได้เพื่อให้ทำสิ่งใดสิ่งหนึ่ง ท่านบัญญัติให้แปลว่า "ชอ-จง" อ. ว่า มาเม ปีติา าเสด ขอ (ท่าน ท.) จงอย่างบิคาของเราให้บรหาย สต์มดี บอกความ ๑ อย่างเหมือนกัน คือ ความยอมตาม ได้แก้ ความแน่นน่า การเอออวยตาม หรือการซี้งให้ดำเนิน ท่าน บัญญัติให้แปลว่า "คอร" อ. ว่า นภ- ปาโก มิคตน, น ภร ปริสาราม (ชน) ไม่ควรครบซึ่งรบชั่วเขา ท. ไม่ควรครบซึ่งรบช ผู้ดำรง ท. ความกำหนด ได้แก้ ความคาดคะเน คือ ความคะเนว่าถ้าเป็น เช่นนั้น ถึงทำเช่นนั้นเป็นต้น ในฐานะเช่นนี้ ประโยคหนามีค่า ปริป อี สงจ, เอ (ว่า, หาว่า) ในประโยคหลังเป็นความกำหนด ให้ว่าก พิ้งำเช่นนั้นนี่ น่านบัญญัติไว้แปลว่า "พิง" อ. ว่า จรณอ นาจิตถูปโย เสยุ สัตมตุตน, เอกาจริ พุธุ กีรา หากว่า บุคคลเมื่อเทียวไปไม่ฟังประสบบุคคลผู้ประกเสรีวาครือผู้ เสมอนตไชรี พึงทำการเที่ยวไปคนเดียวให้มัน. ความรำพึง ได้แก้ ความดำริคิดตรอง นิถือในใจของตนเอง ท่าน บัญญัติให้แปลว่า "พิง" อ. ว่า สนุนท่า เอกโก คณมหา จุดปฏิว โี วิหไรย์ ใจนหนอ (เรา) ผูๆ เดียวเทียว หกลึ่นแล้วจากหมู่ พึงอยู่