คำอธิบายลำไวยากรณ์ในกิริยาสพท์ : หน้า 55/115

ประโยค- อธิบายลำไวยากรณ์ อาจยาด - หน้าที่ 54 กิริยาสพท์นั้นเป็นเหตุที่ก่อกูจาก คือ กล่าวผู้ทำอันเป็นเหตุคือเป็นผู้ใช้ ในวาจานี้ใช้ประกอบด้วยปัจจัย ๔ ตัว คือ เฉ, เฉย, ฉนง, ฉนงปณ ตัวใดตัวหนึ่ง เช่น อ. ว่า อาจารย์ สุตส สุกณา ปณปณ อาจารยังศิษยให้ศึกษายู่ซึ่งศิลป์ปะ สิกขาบาต (ให้ศึกษายู่) เป็น เหตุที่ก่อกูจาก เพราะประกอบด้วย ฉนปป, ปัจจัย ๓ วิภัตติ ที่ซึ่งบ่ง ให้ทราบว่าเป็นกิริยาของ อาจิย (อาจิยา) อันเป็นตัวประธาน ของกิริยาสพท์ คำมีปัจจัย และ วิภัตตินั้นเป็นเครื่องหมาย, สุตส (ยังศิษย์) เป็นกิริยกรรม คือผู้ถูกเขาใช้, สินบป (สิ่งสานะ) เป็นกรรม (อุดมกรรม) คือสิ่งที่ถูกผู้ถูกใช้ทำ, หลักสำคัญผู้ศึกษาจะพึงสังเกต ในวาจานี้ มี องค์ คือ เหตุที่เป็นเหตุคือ ผู้ใช้ กริย- กรรม ผู้ถูกใช้ กรรม สิ่งที่ถูกผู้ถูกใช้ว่า กิริยา . ผู้ใช้ประกอบ ด้วยปัจจัยวิภัตติ ผู้ถูกประกอบด้วยทุติยวิภัตติบัง ตติวิภัตติ บัง, สิ่งที่ถูกผู้ถูกใช้ว่า ประกอบด้วยทุติยาวิภัตติ กริยาประกอบ ด้วยปัจจัยใดตัวหนึ่งใน ๔ ตัวดังกล่าวแล้ว และใช้วิภัตติฝ่าย ปรัศษบ ธฐูใช้ในวาจานี้ใช้ได้กันที่เป็นสัมมาทรรaginator:ภาพผ่านแน่