การเข้าใจประโยคและกริยาในภาษาไทย : หน้า 29/115

ประโยค - อธิบายลำใว้ภายใน อาถทด - หน้าที่ 28 มัชฌิมบูรณะ เอกวณะ เหมือนกัน เป็นการส่องถึงกันในตัวเอง ถึงใน การแปลความฉบับเป็นภาษาไทยก็เช่นเดียวกัน การที่จะหาตัวประธาน ของกริยาให้ถูกต้อง ก็ต้องอาศัยสังเกตริิกซึ้งประกอบด้วยวิดติ จึงสามารถที่จะเข้าใจบูรณเป็นประธานได้ เช่น เห็นประโยคว่า นาสุ มคฉ ทุตสามิ ก็ต้องคู่กริยา คือ ทุตสาม แล้วจะทราบ ได้ว่าเป็น สุภา วิภติ ซึ่งเป็น อุตมบูรณะ เอกวณะ ต่อนั่นจึง คิดหาตัวประธานที่จะตรงกัน ก็จะได้ อ ซึ่งเป็นทั้งบูรณะและวนะ ก็ ลงอิงกันกับ ทุตสาม ซึ่งเป็นกริยา เมื่อเป็นเช่นนี้ อท เป็นนิวมบูรณะ ตัวประธานในประโยค คือ คุณนต (ท่านทั้งหลาย) ซึ่งตรงกันกับริิกซึ้งบูรณะและวนะ จึงต้องแปลว่า "ท่านทั้งหลายจงออกไปจากที่นี้" แม้ในอื่น ๆ ก็ พิรามบทบัญบัติกล่าวนี้ อันยังมีข้อยกายอยู่งเล็กน้อย สำหรับริิกซึ้งที่เป็น ปฐมบูรณะ เพราะคำที่จะริิกซึ้งที่ประกอบด้วยอวิคติไวยบูรณะไม่มีมีอคัด แม่ท่านจะกำหนดว่า คำที่ ยังอถือเป็นเกณฑ์แน่นอนไม่ได้ จึง ต้องกำหนดอย่างกว้าง ๆ เพียงว่า นอกกาดูมุ และ อนุศ คำที่ แล้ว ใช้เป็นตัวประธานของริิกซึ้งที่เป็นปฐมบูรณะได้ทั้งนั้น เมื่อ เป็นเช่นนี้ ในการพูดหรือการเขียน ถ้าต้องการอุทิศ คน สัตว์ ที่ สิ่งของใด ๆ เป็นประธาน ก็ต้องใส่ตัวประธานนั้น ๆ เพิ่มเข้าไปด้วย