การใช้งานของธาตุในภาษาไทย อธิบายบาลีไวยากรณ์ อาขยาต หน้า 68
หน้าที่ 68 / 115

สรุปเนื้อหา

ในบทนี้กล่าวถึงการใช้ธาตุ ข, ฉ, ส และ จ ในการสร้างประโยคต่างๆ โดยเฉพาะการประกอบกับธาตุ ๕ ตัว ได้แก่ ภูช, มฏุ, หรุ, สุ, ปุ โดยคำแปลต้องมีคำว่า 'ปรารณา' อยู่ในประโยค เช่น '(ภูช) พุทธกิติ ย่อม ปรารณา จะกิน' การใช้คำในธาตุอื่นๆ จะไม่มีคำนี้ในประโยค เช่น 'ติดกิต ยอมออกกลิ่น' นอกจากนี้ยังกล่าวถึงอำนาจในการแปลธาตุของคำ ข, ฉ, ส, ปัญจ โดยการประกอบกันนั้น ส่งผลต่อการแปลที่ต้องให้ความสำคัญ. สำหรับผู้สนใจเกี่ยวกับการศึกษาและการใช้ธาตุในภาษาไทยสามารถศึกษาเพิ่มเติมได้ที่ dmc.tv

หัวข้อประเด็น

-การใช้ธาตุในภาษาไทย
-การประกอบประโยค
-การแปลธาตุ
-คำแปลและคำจำกัดความ
-ตัวอย่างการใช้งาน

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ประโยค - อธิบายคำไว้อยาก - หน้า ที่ 67 ข, ฉ, ส, จ คำนี้ ก. ถ้าประกอบกับธาตุ เฉพาะธาตุ ๕ ตัวนี้เท่านั้น คือ ภูช, มฏุ, หรุ, สุ, ปุ ต้องออกสำเนียงคำแปลว่า "ปรารณา" ไว้ข้างหน้าคำแปลของธาตุเสมอ เช่น อ. (ภูช) พุทธกิติ ย่อม ปรารณา จะกิน (ภูช) พุทธกิติ ย่อม ปรารณา จะกิน (มฏุ) ชิมฉะจิต ย่อม ปรารณา จะกิน (หรุ) ชิดลิต ย่อม ปรารณา จะไป (สุ) สุดสุดติ ย่อม ปรารณา จะฟัง (ปุ) ปิ้วาศ ย่อม ปรารณา จะดื่ม ข. ถ้าไปประกอบกับธาตุอื่น ซึ่งนอกจาก ๕ ตัวดังกล่าวแล้ว วันนี้ ไม่ต้องออกสำเนียงคำแปลว่า "ปรารณา" เช่น อ. ติดกิต ยอมออกกลิ่น (บ ปัญจ), ชิดจิตดี ย่อมเกลียดชัง, ติดจิตดี ย่อมรักยา (บ ปัญจ), วิมุตติ ย่อมทดลอง (ส ปัญจ), เป็นดัง. ข, ฉ, ส ปัญจ ซึ่งนอกจากที่ให้ลงในธาตุ ๕ ตัว ซึ่งแปลว่า"ปรารณา" แล้ว มักนิยมให้ลงในธาตุ ๕ ตัวดังกล่าวแล้วนั้น เท่านั้น คือ ติช, คบ, คิฺฺฺ, มณฺ, ดัง อ. ที่ยกไว้แล้วตามลำดับนั้น. อำนาจแปลธาตุของ ข, ฉ, ส, ปัญจ ปัญจ ๓ ตัว เมื่อลงประกอบกับธาตุแล้ว มักไม่ลงธาตุไว้ ย่อมต้องแปลธาตุเสมอไป แต่การแปลนั้น ท่านกำหนดไว้ดังนี้:- ข ปัจจัย มีอำนาจให้แปลที่สุดฐานูเปน ก ฉ ปัจจัย มีอำนาจให้แปลที่สุดฐานูเปน จ
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More