การอธิบายลำไส้วารณ์ : หน้า 27/115

ประโยค- อธิบายลำไส้วารณ์ อำชาด - หน้าที่ 26 เป็น อุคติ ส่วน นุคตินั้น ต่างกันแต่เพียงเพิ่ม น คำปราศะนั้น เป็นคำปฏิเสธนั้น ๒ กริยาสิทธิ์นี้ ใช้ได้สำหรับตัวประธาน ทั้งที่ เป็น เอกางนะ และ หมูอานะ ที่ใชเป็น หมูอานะ เช่น อุมัย สุดตา สุปิโน อดุจิต สัตว์ทั้งหลายเหล่าใด เป็นผู้มีสัญญามอยู่ ปฏิคติต์ (ติบบทเป็น ปุตตา-มะอดี) มุจรทั้งหลาย ของเรา มืออยู่ สงฺขรา สุดตา นุคติ สังฺขาร ทั้งหลาย เป็นสถานเที่ยง ย่อมไม่มี ๕. บูรษ วิฏฺฏิตํ ท่านจําบุรุไวเป็น คื อ ปุญฺญบูรษ ๑ อุตมบูรษ ๑ ซึ่งเหมือนกับบูรษในนาม คื อ ปุรกัสพนาม ต่างกัน แต่เพียงวิธีใชํานั้น คึอ บูรษในนาม ใช้เป็นคำเทียบชื่อองค์ สัตว์ ที่ สิ่งของ อันอนาถํ อมแล้วขังดัง เพื่อกันการซักดู จึงงได้ จํากัดวิสิติ คือจะเป็นวิสิติใดวิสิติหนึ่งในวิสิติในนามทั้ง ๓ ส่วนบูรษในอาณายๅ จํากัดให้ใช้เฉพาะแต่ที่เป็นตัวประธานของ กิริยา คือเป็น ปุญฺญวิสิติ เท่านั้น วิสิติอืนหาใช้ได้ไม่ นอกจาก กิริยามองด้วฺยงึเป็นพวกวาจาวา ไมมีตัวประธาน มีแต่ตัวกัลๅ กึ่ง ใช้เป็น ตติยวิสิติ เท่านั้น เช่น เทน ภูเตย อ้วนเป็นอยู่.นอก จากนี้ บูรษสำหรับกิริยาสัพพ์ เฉพาะปุญฺญบูรษไม่จำกัด ให้ใช้ได้ เฉพาะแต่ คํภิพ ชี้เป็นปุญฺญบูรษในปริสายพนามเท่านั้น แม้ ตํนามนามอื่่น ก็ใช้เป็นตัวประธานของกิริยาสัพพ์ที่ประกอบ