ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค - อธิบายลำไยกรณ์ อาชายาต - หน้าที่ 107
วิชาชาติ มีอยู่ วิถี ธาตุ ในความมี-เป็น ย ปัจจัย ติว วิวิตติ
แปลง ย กับ ทุก ที่สุดชฎาเป็น ชฺ.
วิชภูมิ แกงแล้ว วิถี ธาตุ ในความแทง-เจาะ-ไซ ปัจจัย
อี วิวิตติ รัศมี อิ เป็น อ แปลง ย กับ ม ที่สุดชฎา
เป็น ชุด.
วิชมกติ ยอมเหยียดหยัด วิ บทหน้า ชู ธาตุ ในความบิดากาย-
เหยียดกาย อ ปัจจัย ติววิวิตติ ส่งให้ออกมาตามที่ ช
แล้วแปลงเป็น ม เพราะมี ภ อยู่หลัง.
วิชาย คลองแล้ว วิบทหน้า ชน ธาตุ ในความเกิด ย ปัจจัย
อี วิวิตติ รัศมี อิ เป็น อ แปลง ช เป็น ชา
วินฤติ ย่อมประสพ วิ ธาตุ ในความได้-ประสพ อ ปัจจัย
ติ วิวิตติ ลงนึกคิดออกมาที่ วิ แล้วแปลงเป็น น เพราะ
มี ท อยู่หลัง
วินฤต สุ ย่อมอินาย วิ บทหน้า นสุ ธาตุ ในความไม่เห็น-
หาย ย ปัจจัย ติววิวิตติ แปลง ย กับ ส ที่สุดชฎา
เป็น สุด.
วิมาณ ย่อมทอ วิถี ในความทอ นา ปัจจัย ติววิวิตติ.
อุปโสติ ย่อมแบ่งใส-ผ่องใส วิ บทหน้า สีบ ธาตุ ในความ
๑. คำหน้านี้ บางแห่งท่านเป็นรูป ก็มมาจากมมี แต่ วิถี ธาตุ ต้องเป็นไปในความได้ประสพ
และลงยา ปัจจัยในมุมจาก เช่น อ. น วิชาชาติ ชดติทุกโส ประเทศ คือ แผ่นดิน นั้น
(อันใคร ๆ ) ย่อมหาไม่ได้. หรือจะเปล่าว่า ประเทศ คืแผ่นดินนั่นย่อมไม่มี ก็ได้เช่นกัน.