การบวชในพระพุทธศาสนา: ญัตติจตุตถกรรม : หน้า 55/188

www.kalyanamitra.org ภายหลังจากงานเผยแผ่พระพุทธศาสนาผ่านไปสิบกว่าปี ในแคว้นชนบทที่ห่างไกลออกไปจากแคว้นมคธ ซึ่งเป็น ศูนย์กลางพระพุทธศาสนาในยุคต้นพุทธกาล ก็มีประชาชน นับถือพระพุทธศาสนาเพิ่มมากขึ้น และมีกุลบุตรขอบวชเพิ่ม มากขึ้นเรื่อยๆ ทําให้ขาดแคลนพระอรหันต์ที่จะเดินทางไปบวช ได้ทั่วถึง พระสัมมาสัมพุทธเจ้าจึงทรงมีพุทธานุญาตให้พระภิกษุ ที่อยู่ในแคว้นชนบททำการบวชด้วยวิธีการประชุมสงฆ์ ซึ่งการ บวชแบบนี้เรียกว่า “ญัตติจตุตถกรรม” โดยให้หมู่สงฆ์ร่วมกัน พิจารณาถึงความเหมาะสมของผู้ขอบวชว่ามีคุณสมบัติพร้อมที่ จะเป็นผู้รับการฝึกฝนอบรมหรือไม่ และเห็นควรรับเข้ามาอยู่ใน หมู่สงฆ์หรือไม่ การบวชในเขตชนบทห่างไกลนั้น พระองค์ทรงกำหนดว่า ต้องประชุมสงฆ์อย่างน้อยที่สุดจํานวน ๔ รูป ส่วนการบวชใน เขตตัวเมือง ทรงอนุญาตให้ประชุมสงฆ์จำนวน ๑๐ รูปขึ้นไป สำหรับพระอุปัชฌาย์ต้องมีคุณสมบัติ ๓ ประการ คือ ๑) เป็นพระภิกษุเถระที่ฝึกฝนอบรมตนมาอย่างดี เป็นต้นแบบความประพฤติที่ดีได้ และมีพรรษา ๑๐ ขึ้นไป ๒) เป็นผู้มีความฉลาดในการคัดกรองคนและประกอบ พิธีการบวชให้ดำเนินไปได้อย่างถูกต้องตามพระ วินัยบัญญัติ ๑ มหาสมัยสูตร ที. ม. ๑๔/๒๓๕/๗๓ (มมร.) ความรู้ประมาณ CO รากฐานความมั่นคงของพระพุทธศาสนา พุทธกิจเร่งสร้างคน