นิสัยและอดิเรกลาภในพระพุทธศาสนา : หน้า 58/188

www.kalyanamitra.org อดิเรกลาภ คือ ผ้าเปลือกไม้ ผ้าฝ้าย ผ้าไหม ผ้าขนสัตว์ ผ้าป่าน ผ้าเจือกัน (เช่นผ้าด้ายแกมไหม)” นิสัยที่ ๓ อาศัยโคนไม้เป็นที่นั่งที่นอน ๓ พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสว่า “บรรพชา อาศัยโคนไม้เป็นเสนาสนะ เธอพึงทำ อุตสาหะในสิ่งนั้นตลอดชีวิต อดิเรกลาภ คือ วิหาร เรือนมุงแถบเดียว เรือนชั้น เรือน โล้น ถ้ำ” นิสัยที่ ๔ ดื่มน้ำมูตรเน่าเป็นยารักษาโรค พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสว่า “บรรพชาอาศัยมูตรเน่าเป็นยา เธอพึ่งท้อุตสาหะใน สิ่งนั้นตลอดชีวิต อดิเรกลาภ คือ เนยใส เนยข้น น้ำมัน น้ำผึ้ง น้ำอ้อย” การฝึกนิสัย ๔ นี้ เป็นการฝึกพระภิกษุให้ดำรงชีพด้วย ความรู้ประมาณในการใช้สอยปัจจัย ๔ ตามความจำเป็น ขั้นพื้นฐานของชีวิต เพื่อเรียนรู้คุณค่าของความมักน้อย สันโดษไม่มีสมบัติส่วนเกินซึ่งเป็นภาระให้ต้องห่วงใยดูแลมาก มี เพียงอัฏฐบริขารก็เพียงพอแล้ว เพราะทำให้ลด “ปัญหาทุกข์ใน พุทธกิจเร่งสร้างคน ความรู้ประมาณ รากฐานความมั่นคงของพระพุทธศาสนา