การพิจารณาความเปื่อยเน่าของร่างกายเพื่อฝึกสติ : หน้า 176/188

www.kalyanamitra.org การฝึกพิจารณาความเปื่อยเน่าของร่างกายอยู่เป็นประจำ เช่นนี้ จะทำให้ใจมีสติอยู่ในตัวตลอดเวลา ไม่เปิดช่องให้กิเลส กำเริบเสิบสานขึ้นมาบีบคั้นใจได้ ทำให้ไม่ติดเหยื่อล่อทางตา ทางหู ทางจมูก ทางลิ้น ทางกาย และทางใจได้ง่าย จึงทั้งไม่ หลงตัวเอง และไม่หลงไปกับรูป รส กลิ่น เสียง สัมผัสที่มา ล่อลวงใจให้ไปติดกับดักของตัณหา เมื่อมองเห็นสภาพร่างกาย ของตนเองและผู้อื่นตามความเป็นจริงแล้วว่า ล้วนเป็นธาตุเปื่อย เน่า ก็จะทำให้เกิดความไม่ประมาทในชีวิต รู้จักคิดพัฒนาตนให้ ตั้งมั่นอยู่ในคุณธรรมต่าง ๆ ได้ ทำให้เป็นผู้มีจิตใจผ่องใสเยือก เย็นและมีกำลังใจที่จะประพฤติปฏิบัติอริยมรรคมีองค์ ๘ ให้ก้าว หน้ายิ่งๆ ขึ้นไป ๔) บทฝึกการละนิวรณ์ ๕ ด้วยการพิจารณาความ เป็นธาตุเปื่อยเน่าของร่างกาย การพิจารณาความเป็นธาตุเปื่อยเน่าของร่างกายนี้ เป็นบท ฝึกสติที่เอื้อให้ละนิวรณ์ ๕ ได้เร็วขึ้นในคราวเจริญสมาธิภาวนา ทั้งนี้เพราะเมื่อพิจารณาความเป็นธาตุเปื่อยเน่าของร่างกายแล้ว ใจย่อมมีสติ มั่นคงและไม่แล่นออกไปนอกตัว ทำให้รู้จัก พิจารณาสอนตนเองให้รู้วิธีขัดขวางป้องกันการกำเริบของนิวรณ์ ธรรมได้อย่างต่อเนื่อง ดังตัวอย่างต่อไปนี้ ๔.๑) ขัดขวางป้องกันการกำเริบของกามราคะ เพราะได้ตระหนักถึงความจริงว่า ร่างกายของมนุษย์นั้น ดูสวยงามก็ การฝึกความรู้ประมาณเพื่อพานักโทษแหกคุก ออกจากวัฏสงสาร ๑๖๒ ความรู้ประมาณ รากฐานความมั่นคงของพระพุทธศาสนา