การเรียนรู้และการแสดงธรรมของภิกษุในพระพุทธศาสนา ความรู้ประมาณ รากฐานความมั่นคงของพระพุทธศาสนา หน้า 159
หน้าที่ 159 / 188

สรุปเนื้อหา

เนื้อหานี้นำเสนอวิธีการที่ภิกษุต้องปฏิบัติในการเรียนรู้และแสดงธรรม รวมถึงการวิจารณ์และตรึกตรองธรรมขณะศึกษาธรรมวินัย การเน้นอาจจะอยู่ที่ความสำคัญในการรักษาความสงบใจและการปฏิบัติที่ถูกต้องตามหลักธรรมเพื่อสร้างความมั่นคงทางจิตใจ เนื้อหาแสดงให้เห็นว่า ภิกษุที่ไม่มีการฝึกปฏิบัติให้ลึกซึ้งในธรรมก็เป็นการเสียเวลาของชีวิต จึงควรให้ความสำคัญกับการแสดงธรรมและการทำความเข้าใจในเนื้อหาของพระพุทธศาสนาอย่างละเอียด.

หัวข้อประเด็น

-การเรียนรู้ธรรม
-การแสดงธรรม
-การตรึกตรองธรรม
-ความสงบใจ
-ความมั่นคงในพระพุทธศาสนา

ข้อความต้นฉบับในหน้า

www.kalyanamitra.org “ดูก่อนภิกษุ ภิกษุในธรรมวินัยนี้ ย่อมเรียนธรรม คือ สุตตะ เคยยะ เวยยากรณะ คาถา อุทาน อิติวุตตกะ ชาดก อัพ ภูตธรรม เวทัลละ เธอย่อมปล่อยให้วันคืนล่วงไป ละการหลีก ออกเร้นอยู่ ไม่ประกอบความสงบใจในภายใน เพราะการเรียน ธรรมนั้น ภิกษุนี้เรียกว่า เป็นผู้มากด้วยการเรียน ไม่ชื่อว่า เป็นผู้อยู่ในธรรม อีกประการหนึ่ง ภิกษุย่อมแสดงธรรมตามที่ได้สดับมาแล้ว ตามที่ได้เรียนมาแล้ว แก่ผู้อื่นโดยพิสดาร เธอย่อมปล่อยให้วัน คืนล่วงไป ละการหลีกออกเร้นอยู่ ไม่ประกอบความสงบใจใน ภายใน เพราะการแสดงธรรมนั้น ภิกษุนี้เรียกว่า เป็นผู้มาก ด้วยการแสดงธรรม ไม่ชื่อว่าเป็นผู้อยู่ในธรรม อีกประการหนึ่ง ภิกษุย่อมกระทำการสาธยายธรรมตามที่ ได้สดับมาแล้ว ตามที่ได้เรียนมาแล้ว โดยพิสดาร เธอย่อมปล่อย ให้วันคืนล่วงไป ละการหลีกออกเร้นอยู่ ไม่ประกอบความสงบใจ ในภายใน เพราะการสาธยายธรรมนั้น ภิกษุนี้เรียกว่า เป็นผู้ มากด้วยการสาธยาย ไม่ชื่อว่าเป็นผู้อยู่ในธรรม อีกประการหนึ่ง ภิกษุย่อมตรึกตาม ตรองตาม เพ่งตาม ด้วยใจ ซึ่งธรรมตามที่ได้สดับมาแล้ว ตามที่ได้เรียนมาแล้ว เธอ ย่อมปล่อยให้วันคืน ล่วงไป ละการหลีกออกเร้นอยู่ ไม่ประกอบ ความสงบใจในภายใน เพราะการตรึกตามธรรมนั้น ภิกษุนี้เรียก ว่า เป็นผู้มากด้วยการตรึกตรองธรรม ไม่ชื่อว่าเป็นผู้อยู่ใน ธรรม. ความรู้ประมาณ รากฐานความมั่นคงของพระพุทธศาสนา ๑๔๕ พุทธภารกิจเร่งสร้างความมั่นคง
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More