การเรียนรู้และการแสดงธรรมของภิกษุในพระพุทธศาสนา : หน้า 159/188

www.kalyanamitra.org “ดูก่อนภิกษุ ภิกษุในธรรมวินัยนี้ ย่อมเรียนธรรม คือ สุตตะ เคยยะ เวยยากรณะ คาถา อุทาน อิติวุตตกะ ชาดก อัพ ภูตธรรม เวทัลละ เธอย่อมปล่อยให้วันคืนล่วงไป ละการหลีก ออกเร้นอยู่ ไม่ประกอบความสงบใจในภายใน เพราะการเรียน ธรรมนั้น ภิกษุนี้เรียกว่า เป็นผู้มากด้วยการเรียน ไม่ชื่อว่า เป็นผู้อยู่ในธรรม อีกประการหนึ่ง ภิกษุย่อมแสดงธรรมตามที่ได้สดับมาแล้ว ตามที่ได้เรียนมาแล้ว แก่ผู้อื่นโดยพิสดาร เธอย่อมปล่อยให้วัน คืนล่วงไป ละการหลีกออกเร้นอยู่ ไม่ประกอบความสงบใจใน ภายใน เพราะการแสดงธรรมนั้น ภิกษุนี้เรียกว่า เป็นผู้มาก ด้วยการแสดงธรรม ไม่ชื่อว่าเป็นผู้อยู่ในธรรม อีกประการหนึ่ง ภิกษุย่อมกระทำการสาธยายธรรมตามที่ ได้สดับมาแล้ว ตามที่ได้เรียนมาแล้ว โดยพิสดาร เธอย่อมปล่อย ให้วันคืนล่วงไป ละการหลีกออกเร้นอยู่ ไม่ประกอบความสงบใจ ในภายใน เพราะการสาธยายธรรมนั้น ภิกษุนี้เรียกว่า เป็นผู้ มากด้วยการสาธยาย ไม่ชื่อว่าเป็นผู้อยู่ในธรรม อีกประการหนึ่ง ภิกษุย่อมตรึกตาม ตรองตาม เพ่งตาม ด้วยใจ ซึ่งธรรมตามที่ได้สดับมาแล้ว ตามที่ได้เรียนมาแล้ว เธอ ย่อมปล่อยให้วันคืน ล่วงไป ละการหลีกออกเร้นอยู่ ไม่ประกอบ ความสงบใจในภายใน เพราะการตรึกตามธรรมนั้น ภิกษุนี้เรียก ว่า เป็นผู้มากด้วยการตรึกตรองธรรม ไม่ชื่อว่าเป็นผู้อยู่ใน ธรรม. ความรู้ประมาณ รากฐานความมั่นคงของพระพุทธศาสนา ๑๔๕ พุทธภารกิจเร่งสร้างความมั่นคง