ข้อความต้นฉบับในหน้า
www.kalyanamitra.org
สังคม
การบริโภคเพื่อสนองตัณหาได้ก่อปัญหาหลายอย่างขึ้นใน
จนกระทั่งเกิดการบัญญัติศัพท์เรียกสังคมที่ไม่รู้จัก
ประมาณในการบริโภคนี้ว่า “สังคมบริโภคนิยม” หรือแท้จริงก็
คือ “สังคมที่บริโภคเพื่อสนองตัณหา” ซึ่งก่อให้เกิดปัญหา
หลายอย่างขึ้นในชีวิตประจำวัน เช่น ปัญหาหนี้นอกระบบ
ปัญหาบุกรุกทำลายป่า ปัญหาคอรัปชั่น ปัญหาทำลายสิ่ง
แวดล้อมธรรมชาติ ปัญหาอบายมุขท่วมเมือง เป็นต้น ซึ่งปัญหา
เหล่านี้เกิดจากความไม่รู้ประมาณในการบริโภคปัจจัย ๔ ทั้งสิ้น
ถ้าหากยังบริโภคกันแบบนี้ตลอดไป ก็คงหลีกหนีไม่พ้นการตก
เป็น “ทาสตัณหา” ไปตลอดชีวิต และเป็นสาเหตุให้ต้องติดอยู่
ในการเวียนว่ายตายเกิดในคุกแห่งวัฏสงสารไปตลอดกาลนาน
๓) บทฝึกพิจารณาความเป็นธาตุเปื่อยเน่าของ
ร่างกายทำให้แปดเปื้อนปัจจัย ๔
บทฝึกที่สามของการสู้กับกิเลส เริ่มต้นที่การเปรียบ
เทียบสภาพของวัตถุที่เกิดขึ้นก่อนและหลังการใช้ปัจจัย ๔
พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงสอนให้รู้จักพิจารณาความเป็น
ธาตุเปื่อยเน่าของร่างกายทำให้แปดเปื้อนปัจจัย ๔ ซึ่งดูจาก
สภาพก่อนใช้นั้น ปัจจัย ๔ ยังมีความสะอาดอยู่ แต่เมื่อผ่านการ
บริโภคไปแล้ว ก็กลับกลายเป็นของสกปรกขึ้นมา เพราะมีธาตุ
ความเปื่อยเน่าของร่างกายแปดเปื้อนและปนเปื้อนลงไปด้วย
โดยทรงให้พิจารณาว่า
การฝึกความรู้ประมาณเพื่อพานักโทษแหกคุก
ออกจากวัฏสงสาร
ความรู้ประมาณ
๑๖๐
รากฐานความมั่นคงของพระพุทธศาสนา