การบรรลุธรรมในพระพุทธศาสนา : หน้า 160/188

www.kalyanamitra.org ภิกษุในธรรมวินัยนี้ ย่อมเล่าเรียนธรรม คือ สุตตะ เคยยะ เวยยากรณะ คาถา อุทาน อิติวุตตกะ ชาดก อัพภูตธรรม เวทัลละ เธอย่อมไม่ปล่อยให้วันคืนล่วงไป ไม่ละการหลีกออกเร้นอยู่ ประกอบความสงบใจในภายใน เพราะการเล่าเรียนธรรมนั้น ภิกษุชื่อว่า เป็นผู้อยู่ในธรรม อย่างนี้แล ... ดูก่อนภิกษุ กิจใดอันศาสดาผู้หวังประโยชน์เกื้อกูล อนุเคราะห์ อาศัยความเอ็นดู พึงกระทำแก่สาวกทั้งหลาย กิจ นั้นเราได้ทำแก่เธอทั้งหลายแล้ว ดูก่อนภิกษุ นั่นโคนต้นไม้ นั่น เรือนว่าง เธอจงเพ่งฌาน อย่าประมาทอย่าเป็นผู้มีความเดือด ร้อนในภายหลัง นี้เป็นอนุสาสนีของเราเพื่อเธอทั้งหลาย" จากพระดำรัสนี้ ย่อมจะเห็นได้ว่า พระองค์ทรงให้ความ สําคัญของการบรรลุธรรมเป็นอันดับหนึ่ง เพราะไม่ว่ากิจด้าน คันถธุระของภิกษุจะดีเยี่ยมขนาดไหน แต่ถ้าหากยังไม่ทำกิจ ด้านวิปัสสนาธุระ พระองค์ก็ไม่ทรงชื่นชมยินดี ทั้งนี้เพราะ พระองค์ทรงมองการณ์ไกลว่า พระภิกษุทุกรูปเมื่อก้าวเข้าสู่ เถรภูมิแล้วจะต้องทำหน้าที่เป็นผู้นำการบรรลุธรรมทั้ง ๒ ประการ ได้ ดังนั้น ตนเองก็ต้องหมั่นบำเพ็ญภาวนาจนกระทั่งเข้าถึง ธรรมได้จริง เพื่อทำที่พึ่งในการกำจัดกิเลสของตนให้บังเกิดขึ้น และขณะเดียวกันก็ต้องทําหน้าที่เป็นครูสอนภาวนาให้กับ ประชาชน เพื่อให้สามารถบรรลุธรรมได้จริง มีที่พึ่งในการกำจัด ทุกข์ของตนได้จริง พระพุทธศาสนาจึงจะเกิดความมั่นคงในการ บรรลุธรรมและมีอายุยืนยาวไปตราบนานเท่านาน พุทธภารกิจเร่งสร้างความมั่นคง ความรู้ประมาณ ๑๔๖ รากฐานความมั่นคงของพระพุทธศาสนา