ข้อความต้นฉบับในหน้า
www.kalyanamitra.org
พระภิกษุที่จะเป็นที่ตั้งแห่งความศรัทธาได้ นอกจากจะ
ต้องมีปฏิปทาน่าเลื่อมใส มีศีลาจารวัตรงดงามแล้ว ยังต้องรู้จัก
ประชุมชน และกิริยาที่จะต้องปฏิบัติต่อประชุมชนนั้นๆ เช่นรู้จัก
ว่า เมื่อเข้าไปในประชุมชนนี้จะต้องทำกิริยาอย่างไร จะต้องพูด
อย่างไร เป็นต้น นั่นคือ พระภิกษุที่เข้าใจขนบธรรมเนียม
ประเพณีและวัฒนธรรมของคนในแต่ละกลุ่ม ปฏิบัติต่อคนใน
แต่ละกลุ่มได้อย่างเหมาะสม ย่อมเป็นที่ตั้งแห่งความเลื่อมใส
ศรัทธาของกลุ่มคนที่คบหาสมาคมด้วย
พระภิกษุที่ฝึกฝนอบรมตนได้เช่นนี้ จึงได้ชื่อว่าเป็น ผู้รู้จั
ประชุมชน คือ ปริสัญญ
๗) บุคคลปโรปรัญญ คือ เป็นผู้รู้จักบุคคล
พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสถึงการฝึกฝนอบรมตนให้
เป็นบุคคลปโรปรัญญูไว้ว่า
“ภิกษุในธรรมวินัยนี้ เป็นผู้รู้จักบุคคลโดยส่วน ๒ คือ
บุคคล ๒ จำพวก คือ พวกหนึ่งต้องการเห็นพระอริยะ พวกหนึ่ง
ไม่ต้องการเห็นพระอริยะ บุคคลที่ไม่ต้องการเห็นพระอริยะ จึง
ถูกติเตียนด้วยเหตุนั้นๆ
บุคคลที่ต้องการเห็นพระอริยะ จึงได้รับความสรรเสริญ
ด้วยเหตุนั้นๆ
ความรู้ประมาณ GG
รากฐานความมั่นคงของพระพุทธศาสนา
พุทธภารกิจเร่งสร้างครู