พระสูตรและคุณสมบัติของนักเผยแผ่ในพระพุทธศาสนา : หน้า 91/188

www.kalyanamitra.org の ๔. อัพภูตธรรม หมายถึง พระสูตรที่มีเรื่องอัศจรรย์อยู่ ในการแสดงธรรมครั้งนั้น เช่น ที่ตรัสว่า “ภิกษุทั้ง หลาย ข้ออัศจรรย์ไม่เคยมี ๔ อย่างนี้ หาได้ใน อานนท์” ๙. เวทัลละ หมายถึง พระสูตรที่แสดงธรรมด้วยการ ถามและการตอบที่ลุ่มลึกยิ่งๆ ขึ้นไปตามลำดับ ซึ่ง ทำให้ผู้ถามได้ทั้งความรู้และความพึงพอใจ เช่น มหาเวทัลลสูตร สักกปัญหสูตร สัมมาทิฏฐิสูตร เป็นต้น ภายหลังจากพระพุทธองค์เสด็จดับขันธปรินิพพานแล้ว ได้ มีการสังคายนาและจัดเรียงหมวดหมู่พระธรรมคำสอนหรือ นวังคสัตถุศาสน์ทั้ง 4 หมวดนี้ใหม่ กลายเป็นพระไตรปิฎก สืบทอดกันมาถึงยุคปัจจุบัน ซึ่งประกอบด้วย พระวินัยปิฎก พระสุตตันตปิฎกและพระอภิธรรมปิฎก ๒.๓ คุณสมบัติของนักเผยแผ่ที่ยังไม่เป็นพระอรหันต์ ในช่วงเวลาที่คำสอนของพระองค์มีจำนวนมากถึง 4 หมวดนี้ นอกจากการส่งพระอรหันต์ออกไปทำหน้าที่เผยแผ่ พระพุทธศาสนาแล้ว พระสัมมาสัมพุทธเจ้ายังทรงเคี่ยวเข็ญ อบรมพระภิกษุที่ยังไม่บรรลุอรหัตผลให้มีคุณสมบัติของนัก เผยแผ่ โดยใช้หลักธรรมชุดหนึ่งคือสัปปุริสธรรม ๗ ประการ ธัมมัญญสูตร, อง สตฺตก ๓๗/๖๕/๒๓๖ (มมร.) ความรู้ประมาณ ๗๗ พุทธภารกิจเร่งสร้างครู รากฐานความมั่นคงของพระพุทธศาสนา