การปล่อยวางและการปฏิบัติธรรมในชีวิตประจำวัน : หน้า 177/188

www.kalyanamitra.org เพียงแค่หนังกำพร้า แต่เนื้อในนั้นก็เปื่อยเน่าเหมือนๆ กันหมด แม้แต่หนังกำพร้าที่แลดูว่าสวยงาม แท้จริงก็กำลังเปื่อยเน่าอยู่ ตลอดเวลา อย่าได้เสียเวลาไปตามคิดถึงรูป เสียง กลิ่น รส สัมผัส และอารมณ์ที่เต็มไปด้วยความเปื่อยเน่าไม่จีรังยั่งยืนนั้น เลย เราควรรีบเร่งบำเพ็ญภาวนาเพื่อกำจัดกิเลสคือกามราคะนี้ ให้หมดสิ้นจะดีกว่า อย่ามัวเสียเวลาหลงใหลไปกับกามราคะที่ ไม่มีวันอิ่ม ไม่มีวันจีรังยั่งยืนนี้อยู่เลย ๔.๒) ขัดขวางป้องกันการกำเริบของความพยาบาท เพราะได้ตระหนักถึงความจริงว่า คนเรานั้นไม่มีใครสมบูรณ์ พร้อม แม้แต่ร่างกายของเราเองก็ยังมีความเปื่อยเน่าไปเป็น ธรรมดา และเมื่อถึงเวลาก็จะต้องหมดอายุขัย หมดสิ้นลมหายใจ ทอดทิ้งสังขาร ตายจากโลกนี้ไปเหมือนๆ กันหมด มิต้องไปคิด ตามล้างตามผลาญกันให้เสียเวลา เราควรรีบเร่งบำเพ็ญภาวนา เพื่อกำจัดกิเลสคือพยาบาทนี้ให้หมดสิ้นจะดีกว่า อย่าเสียเวลา คิดผูกพยาบาทใครเพราะเป็นการก่อบาปก่อเวรไม่รู้จบรู้สิ้น ๔.๓) ขัดขวางป้องกันการกำเริบของถีนมิทธะ ความหดหู่เซื่องซึม เพราะได้ตระหนักถึงความจริงแล้วว่า ความหดหู่เซื่องซึม ความท้อแท้ท้อถอย เพราะความผิดหวังนั้น เป็นทุกข์และเสียประโยชน์อย่างยิ่ง หากจมปรักครุ่นคิดถึงความ ผิดหวังต่อไป ก็รังแต่จะทำให้ชีวิตอับเฉาไปเรื่อยๆ ตามธรรมดา ชีวิตของคนเราก็มีทุกข์มากเกินพอแล้ว ลำพังแค่ทุกข์จากความ เปื่อยเน่าของร่างกายเพียงอย่างเดียวก็มากเกินพอแล้ว เหตุใด ความรู้ประมาณ รากฐานความมั่นคงของพระพุทธศาสนา การฝึกความรู้ประมาณเพื่อพานักโทษแหกคุก သော ออกจากวัฏสงสาร