การบวชตลอดชีวิตและความท้าทาย : หน้า 7/407

เมื่อเด็กประกาศ “บวชตลอดชีวิต” ก็ขัดสนแล้ว เหมือนลงสนามรบ ขี้คิจะมีมากแค่ไหนไม่สำคัญ สำคัญลูกต้องชนะมัน ต้องห่างจาก สิ่งที่เป็นขัศต่อกุศลและพรหมจรรย์ทั้งกายและใจ “ถ้าใกล้” เพราะมีภารกิจ “อย่าชิด” ไม่ชิดทั้งกายและใจ เพราะผู้ที่ตั้งใจ อย่างนี้แต่ไปไม่ตลอดก็มี เหมือนตั้งใจจะเป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ได้เป็นก็เลยา ไม่ได้เป็นก็เลยา พระองค์ต้องเอาชีวิตเป็นเดิมพัน เพราะ ฉะนั้นลูกต้องเอาชีวิตเป็นเดิมพัน ในสนามรบ มีข้าศึก มีผู้ฝ่าย มีผู้ฝ่ายอย่างน้อยีเรื่อย ๆ ทั้ง ๆ ที่จุดเริ่มต้น ก็ตั้งใจ แต่ไม่ได้อย่างตั้งใจ เพราะฉะนั้นลูกต้องรู้จักคำว่า อะไร ที่เป็นขัศต่อกุศลและพรหมจรรย์ พระอุปัชฌาย์ท่านสอนกับมุฐาน ผม ขน เล็บ ฟัน หนัง เป็นสิ่งที่เห็นได้ง่ายด้วยตา ไม่ต้องไปดูของ คนอื่น ดูของเรา ร่างกายเราไม่สะอาดอย่างไรเรา ตัวเราเป็นที่กำเนิด ของมัน ที่ต้องอาบน้ำ ล้างหน้า แปรงฟัน ใส่เครื่องหอมเพราะตัวเหม็น ไม่คิดก็ไม่ไอ้ไร คิดไม่ได้เพราะไม่ได้คิด เพราะฉะนั้นลูกต้องคิด ไม่ใช่ฟังเป็นพิธีกรรมเท่านั้น นั่นท่านให้ความอรเราไว้ต่อสู้กับขัศ ในสนามรบผู้เพลี่ยงพลาดมี ผู้ชนะมี ลูกเลือกเอาจะเอา อย่างไหน พันธุอย่างลูกเกิดอยาก เพราะฉะนั้นสิ่งที่ได้จากพระอุปัชฌาย์ ต้องทบทวนบ่อย ๆ ตอบยำให้เหมือนตะปู ตะทที่เดียวไม่ได้ ต้อง ตอบบ่อย ๆ ต้องบอกตัวเองทุกวันว่า “บวชตลอดชีวิต” เป็นพระ