การปวารณาและบารมีในพระธรรม : หน้า 205/407

การปวารณาที่ยิ่งใหญ่ เพื่อสร้างบารมีไปสู่อตนพันนิพพานและไปสู่ที่สุดแห่งธรรม ดังนั้นเมื่อปวารณากันแล้ว ก็อย่าให้ผิดเป้าหมายของการปวารณาต้องทำให้บรรลุวัตถุประสงค์ ถ้าเป็นไปได้อย่างนี้ หลวงพ่อว่าพวกเรามีความสุขในชีวิตของนักบวช เราจะไม่ร้อนแบบชาวโลกทั้งหลาย เมื่อตากระทบรูป ลูกระทบเสียง จมูกกระทบกลิ่น ลิ้นกระทบรส ภายกระทบการสัมผัส ใจกระทบธรรมารมณ์ มันก็จะทำให้เราไม่เร่าร้อน กระสับกระส่าย ทุรนทุรายจนอันล้มในเพศของนักบวชไม่ได้ มหาวารณาจึงมีความจำเป็นและสำคัญอย่างยิ่ง พรษาที่ผ่านไปพร้อมกับคุณธรรมที่เพิ่มขึ้น มหาวารณาครั้งนี้ พรรษาของเราก็เพิ่มขึ้นมาอีกหนึ่งพรรษาให้หม่นพิจารณาสำรวจตัวเองว่า พรรษาที่เพิ่มเติมนั้น คุณธรรมได้เพิ่มพูนตามจำนวนพรรษาหรือเปล่า ส่วนบุญบารมีนั้นเพิ่มอยู่แล้ว เพราะเราทำความดีทุกเสมอ แต่มีคุณธรรมในตัวของเราโดยเฉพาะการเข้าสู่ธรรมกายที่จะทำให้เราเป็นพระทั้งภายในและภายนอกสมบูรณ์มากน้อยเพียงใด หรือเป้าหมายของเราที่จะศึกษาวิจัยธรรมกาย เราได้รับวัตถุปฏิบัติแล้วหรือยัง ตัวเราเองจะทราบดีว่า คุณธรรมของเราไปถึงตรงไหนแล้ว หนึ่งพรรษาที่ผ่านมานั้น เราได้ความตั้งใจตั้งแต่วันแรกที่เข้า พรรษาว่า เราจะอาศัยพรรษานี้เป็นฤดูญาณที่เหมาะสม ไม่ร้อน