การลาสิกขาและการศึกษาในธรรมะ ชีวิตสมณะ (ฉบับมหาปวารณา) หน้า 310
หน้าที่ 310 / 407

สรุปเนื้อหา

บทความนี้พูดถึงการลาสิกขาและการศึกษาในธรรมะสำหรับพระนวกะ ที่ต้องการลาสิกขาในช่วงเวลาสั้น ๆ แต่ยังมีความอาลัยต่อการบวชและผ้ากาสาวพัสตร์ โดยระบุว่าควรรักษาเส้นทางแห่งศีลและเป็นต้นแบบที่ดีของชาวโลก การทำความดี แม้จะอยู่ในโลกภายนอก ทำให้การเปลี่ยนแปลงดีขึ้นในชีวิตและการสืบทอดธรรมะผ่านการปฏิบัติตนตามคำสอนของพระพุทธเจ้า เช่น การรักษาศีล 5 ในทุกวันและการอุโบสถศีลในวันพระ.

หัวข้อประเด็น

-การลาสิกขา
-การศึกษาในธรรมะ
-ความอาลัยต่อการบวช
-การรักษาศีล 5
-การเป็นต้นแบบที่ดี

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ทำกันจนกว่าจะสอดสธะมันจะหมดสิ้นจากใจของเรา และทำไป จนกว่าจะถึงที่สุดแห่งธรรมะลูกนะ โอวาทสำหรับผู้จำเป็นต้องลาสิกขา สำหรับพระนวกะบางรูปที่ลางานมาบวชได้เพียงช่วงสั้น ๆ จำเป็นจะต้องลาสิกขา ถ้าหากสามารถอาศัยอยู่รับ กฐินะลูกนะ จะได้ครอบถ้วนบริบูรณ์ในการศึกษาเรื่องราวที่เป็นกิจ ของสงฆ์ แล้วถ้าหากจำเป็นจะต้องลาสิกขาก็ให้มีความรู้สึกว่า เรา ยังมีความอาลัยอาวรณ์ต่อผ้ากาสาวพัสตร์ ให้ถือธงในใจหลังจากนั่งสมาธิแล้วว่า เรายังไม่อยากจะ พลัดพรากจากผ้ากาสาวพัสตร์นี้เลย แต่เราลามได้ช่วงสั้น ๆ เท่านั้น สักวันที่หนึ่งเมื่อเราหดมรรคาโลกแล้ว จะกลับเข้าสู่สนะใหม่ และระหว่างที่อยู่ทางโลก เราจะเป็นต้นบุญต้นแบบที่ดีของชาวโลก ในฐานะได้ผ่านการบวชเรียนมาแล้วนึงพรรษา อย่าให้กลายเป็น บุคคลที่เราได้ยินคำพังเพยว่า บวชเสียผ้เหลือง คือ บวชมาแล้ว หนึ่งพรรษา ยังไม่มีการเปลี่ยนแปลงอะไรที่ดีขึ้นของชีวิตเราเลย อย่าให้ใครหรือความคิดเราเกิดความรู้สึกอย่างนี้นะลูกนะ เมื่อเราเวลาเปลี่ยนมาแล้ว จะยังอยู่ในสายตาของเพื่อนมนุษย์ ตลอดเวลา เขาจะดูว่า เรามีการเปลี่ยนแปลงดีขึ้นหรือไม่ รักษา ศีล 5 เป็นปกติทุกวัน วันพระเราอุโบสถศีล และไม่ขาดในการ
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More