การปฏิบัติธรรมในสถานที่สงบ : หน้า 289/407

เมื่อปวารณากันแล้ว จากนั้นก็แยกย้ายกันไปประพฤติปฏิบัติธรรมตามป่าตามเขา ตามห้วยหนองคลองบัง ตามเรือนวัง โคนไม้ ลอบฟาง ที่ไหนเป็นสถานที่ร่มรื่นก็แยกย้ายกันไปประพฤติปฏิบัติธรรมกัน เพื่อทำพระนิพพานให้แจ้ง ขจัดกิเลสอาสวะที่มีอยู่ในตัวให้มันหมดสิ้นไป การไปปฏิบัติธรรมตามป่าขอห้วยหนองคลองบัง มันจะแตกต่างกับการอยู่ในเมือง เพราะมันเป็นถิ่นทุรกันดารลำบาก อาจจะตายด้วยโรคภัยไข้เจ็บ จากคนพลจากคนมันยุ จากอมนุษย์ จากสัตว์ร้าย หรือจากภัยธรรมชาติ เช่น ฟ้าผ่า ไฟไหม้ป่า น้ำท่วม เป็นต้น เพราะฉะนั้นการปฏิบัติธรรมในสมัยก่อนเขาเสี่ยงกัน ดังนั้นก่อนจะย้ายกันไปแสวงหาที่วิเวก็มาภรรษานกัน ถ้าเห็น ได้ยิน หรือสงสัยว่าไม่ถูกต้องตามธรรมวินัยก็ให้เตือนกัน หรือเห็นบางรูปประสบธราณอยากสึก ไม่อยากเป็นพระแล้ว ไปเห็นว่าว ๆ แว่ว ๆ เข้าใจก็อ้อมไปในมรรควาส อยากจะละสิกขา ปฏิบัติธรรมมิมแต่มีดี ก็ไม่เอาไร ญาติโยมมาเราเห็นเขาฟังพร้อมไปด้วยถามคุณ ๕ ขบรถถังค้นบ่อร้อย รูปร่างกายสวยสง่างาม ดูเขาเป็นครอบครัวที่อบอุ่นกันนะ มีพ่อแม่มีลูก พอกับแม่เราไม่ค่อยสนใจ ไปสนใจลูกเขามากกว่า หรือเขาอยากทำบุญ อยากจะฟังธรรม นิยมตไปขบฉันภัตตาหารที่บ้าน เรากลับไปเห็นลูกสาวเขาเข้า แล้วเห็น ๒๐๘ ชีวิตสมณะ (ฉบับมหาปวรรษ) www.kalyanamitra.org