เป้าหมายชีวิตและการตักเตือนในธรรม : หน้า 213/407

เพราะหลวงพ่อเชื่อว่า พวกเราล้วนมีเป้าหมายที่จะมุ่งไปสู่ที่สุดแห่งธรรมด้วยกันทุกๆ การปวารณาของเราในวันนี้จึงมีความหมายต่อชีวิตการสร้างบารมีของเราเป็นอย่างยิ่ง อย่าให้เป็นเพียงธรรมเนียมเท่านั้น แต่ขอให้เป็นสิ่งที่ยึดถือเป็นจริงเป็นจัง เป็นสิ่งสำคัญ อยู่ด้วยกัน ต้องเตือนกันได้ การที่จะแนะนำตักเตือนกันนั้น โดยธรรมชาติต้องมนุษย์ผู้ยิ่งมีเกลออยู่ ไม่ว่าจะเป็นพระ สามเณร อุบาสา อุบาสิกา มักจะทนต่อคำตักเตือนไม่ได้ ถ้าใครเตือนมักจะโกรธ มักจะขุ่นมัว บางคนก็แสดงออกทางวาจาบ้าง ทางกิริยาบ้าง ถามคนเก็บเอาไว้ในใจไม่แสดงออกมากมิ พูดง่าย ๆ คือ ไม่ชอบใครที่จะให้ใครมาวิตกเตือน แต่ในเวลาย dictates ก็ไม่สามารถเตือนตนเองได้ หากใครเตือนตนได้ ก็ไม่จำเป็นที่จะต้องมีใครมาดักเตือน แต่เพราะเตือนตนไม่ได้ ชอบตามใจตัวเอง ปล่อยให้คาเสงสั่งคับบัญชาอยู่ตลอดเวลา ทำให้พลาดพลั้งได้ แล้วก็เสียดายบ้างคับไม่ให้ใครมาเตือนใด้ด้วย ถ้าเตือนแล้วจะขุ่นมัว ขัดเคือง ผูกเวร ผูกพยาบาทกันไป นี่คือปกติของผู้ยิ่งมีเกลอสะอาดสะอาด หลวงพ่อหวังว่า มหาปวารณาในวันนี้จะเป็นสิ่งที่ยิ่งใหญ่สำหรับชีวิตของเราทุกคน เพราะโอกาสที่เราพลาดพลังมันมี ไม่ใช่ว่าไม่มี