การน้อมระลึกถึงความดีงามและการเดินทางสู่พระนิพพาน : หน้า 148/407

จิตใจที่น้อมระลึกนึกถึงความดีงามกันและกัน ด้วยความปิติปรโมทย์ ใจ มีความมองอาจเหมือนนกน้อยโบบินออกจากรังไปสู่โลกกว้าง มีความสุขเบิกบาน มีความรู้สึกว่าหนทางไปสู่Dokนั่นพานนั้นใกล้ นิดเดียว อยู่ในกำมือของเราแล้ว ไม่ช้าเราจะต้องสมหวัง เพราะเรา ได้รับคำแนะนำคำเตือนที่ดีจากเพื่อนสหรรษมิ นนี้นบนซ สงัuwurภ าเทพเทวดาเขมิความคิดกันอย่างนี้ ความขัดเคืองใจ ขุ่นข้องใจ หรือน้อยใจไม่มีเลย เพราะต่างมี หัวใจดวงเดียวกัน มีเป้าหมายอันเดียวกัน คือสมัครใจไปพระนิพพาน ด้วยกัน พวกเราทั้งหลายก็เช่นเดียวกัน เพราะเราล้วนแต่สมัครใจ ไปพระนิพพานด้วยกันทั้งสิ้น และเราได้รับทราบดีแล้วว่า พระนิพพาน อยู่ภายในตัวของเรา เป็นอายตนะอันละเอียดยิบสุทธิก็ จะเข้าถึงได้ นั่นต้องทำใจให้บริสุทธิ์ให้ละเอียดจนกระทั้งหลุดพ้นจากอาสวกเลส ถึงไปสู่Dokนั่นนิพพานได้ เพราะฉะนั้น เมื่อเราได้บวชราชที่กันและกันแล้ว ขอให้สมหัวใจ ของพระอริยะเจ้าในสง่ิพุทธกาล คือ ให้มีความปิติยินดี มีความสุขใจ ที่เพื่อนสหรรษมิได้อุทสตนะอันละเอียดยิบรูทีจะเข้าถึงได้ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องกิจกรรม เรื่องธรรมวินัย หรือเรื่องอะไรอีกแล้ว แต่ที่เป็นความดี เมื่อเราได้ฟังแล้วอย่าให้ความสุขใจ อย่ากรอร อย่าขดเคืองใจ อย่าน้อยใจกัน