การปฏิบัติธรรมในสมัยพุทธกาล : หน้า 228/407

เราก็สร้างปัจจุบันและอนาคตให้ดีกว่าการทำตามแบบแผน ตามหลักวิชชาที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงวางไว้ ในสมัยพุทธกาล เมื่ออ่านปวารณากันแล้ว ก็แยกย้ายกันไปปฏิบัติธรรม เพื่อแสงหาที่วิเวก พบสถานที่ร่มรื่นตรงไหน โคนไม้ ลอมฟางในถ้ำ ในอาราม เรือนวัง ภูเขา ชายทะเล ป่าไม้ หรือที่ไหนที่เห็นว่ามเหมาะสม เป็นที่ร่มรื่น อยู่แล้วสบาย ปราศจากเหลือยุ่งร้นไร คนภัยคนพล ดินฟ้าอากาศเหมาะสม อาหารการกินสมบูรณ์ ก็จะใช้สถานที่นั้นประกอบกิจปฏิบัติธรรม เมื่อแยกย้ายกันไปปฏิบัติธรรม ก็ได้อาศัยการวารณานี้แหละ เป็นโอกาสให้ได้พบปะเจอเจอกัน อยู่ห่างกันก็ถึงกัน เมื่อได้ยินข่าวคราวจากใครที่เขาไปเยี่ยมเยียนว่า เพื่อนสุธรรมมิกรูปนั้นรูปนี้กำลังจะออกนอกเส้นทาง จะโดยตั้งใจหรือไม่ตั้งใจก็ยังอาศัยความเอ็นดูไปเยี่ยมเยียนไปมาหารือ ทางที่จะเเนะนำเพื่อนสุธรรมมิกตามที่ได้รับวารณานี้แหละ บางรูปก็เตือนโดยตรงตอนนั้นได้เลย บางรูปก็ต้องหาโอกาสเตือนทางอ้อม ค่อย ๆ ปรับจิตปรับใจ จนกระทั้งจิตใจเขาเกลี้ยเกลาสะอาดพอที่จะรองรับคำแนะนำที่ดีได้ จึงค่อยแนะนำกันไป เป้าหมายของเราจะต้องไปสู่ยอดนิยมพาน ไปสู่ที่สุดแห่งธรรม เราจะไปที่สุดแห่งธรรมเพียงลำพังไม่ได้ ต้องไปเป็นทีม และทีมจะไปด้วยกันได้จะต้องมีความรู้ ความบริสุทธิ์เท่าเทียมกันทั้งทีม เพราะฉะนั้นแมว่าเราจะอยู่ห่างไกลกันแต่ไหนก็แล้วแต่ เมื่อได้เห็น ได้ยิน เส้นทางสีขาว ๑๔๗