การบรรลุธรรมในสมัยพุทธกาล : หน้า 200/407

หยุดหนึ่งอยู่ย่านในได้บรรลุผลพานได้ สมความปรารถนา ที่ได้ตั้งใจมาเป็นนักบวช ปลักวิกฤต ในสมัยพุทธกาลนั้นเมื่อดงปวารณากันแล้ว ก็จะแยกย้าย กันไปแสวงหาที่วิกฤต ที่ธรรมนิมาย เหมาะสมในการบำเพ็ญสมณธรรม ไปตามป่าเขา ตามห้วยหนองคลองบึง ตามถ้ำเรือนว่ง โคนไม้ ที่แจ้ง ลอบงง สถานที่ต่าง ๆ เหล่านั้นเพื่อปลดตัวไปแสวงหาที่วิกฤต มั่งน้อย สันโดษ ไม่คลุกคลีด้วยหมู่คณะ ยินดีปัจฉัยตามมีตามได้ คือ ให้มีภาระน้อยที่สุด ภาระมิ พระอาจารย์บริจาคซ้อนกับขันธ์ ๕ เท่านั้น ที่จะต้องคอยดูแล เอาไว้นำสำหรับเป็นอุปกรณ์ในการแสวงหาหนทาง พระนิพพาน เพราะฉะนั้นในสมัยนั้นจึงมีผู้บรรลุผลสัมฤทธิ์พาน กันมากมาย คำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าสืบทอดมาถึงพวกเราก็ยังเป็น ประโยชน์ต่อพวกเราอยู่ ไม่จำกัดกาลสมัย ตราบใดที่คำสอนของพระ สัมมาสัมพุทธเจ้ายังมีอยู่ในโลกล่านอเรียกได้ว่า ยังเป็นสมัยพุทธกาล เพราะคำสอนเป็นตัวแทนของพระองค์ นั่นก็หมายถึงว่า ถ้าเราปฏิบัติ ตามคำสั่งสอนของพระองค์ถูกต้องตามพระธรรมวินัยในสมัยนี้ เราก็ มีโอกาสได้บรรลุผลณิพพานเช่นเดียวกันในสมัยที่พระพุทธองค์ ยังทรงมีพระชนม์ชีพอยู่ เพราะฉะนั้นจึงไม่ลำสมัย www.kalyanamitra.org