การตักเตือนและการให้โอภัยในพระพุทธศาสนา : หน้า 122/407

อาศัยความเป็นดู มีกำลังใจสูง และมีความปรารถนาดีอย่างเต็มเปี่ยมจริง ๆ จึงจะกล้าฝากที่จะนํ้าตักเตือนให้ เพราะฉะนั้นผู้ที่ได้รับการนํ้าตักเตือน โปรดทราบความรู้สึกของผู้เตือนว่า เขามีความรู้สึกเช่นนี้ และที่ชี้มาพร้่องทรัพย์ให้ก็ไม่ได้ทำเพื่อใคร ก็เพื่อ ตัวของผู้ที่ถูกเตือนนั่นเอง ขอบคุณสักนิด และพร้อมคิดให้อภัย เมื่อเราได้รับการแนะนําตักเตือนแล้ว สิ่งที่เราควรทำอย่างยิ่ง คือคำว่า “ขอบคุณ” แล้วหันมาพิจารณาตัวเราว่า สิ่งที่เขาเตือนนั้นถูกต้องหรือไม่ ถ้าถูกต้องเราก็ปรับปรุงตัวเสียใหม่ ถ้าหากไม่ถูกต้องเราก็ให้อภัยผู้ที่ตักเตือน เพราะการแนะนําตักเตือนในบางครั้งอาจยังไม่สมบูรณ์ เนื่องจากผู้เตือนเห็นไม่ครบทุกด้าน แต่ฉันใด ก็ถามในคำแนะนําตักเตือนนั้นมีความปรารถนาดีอยู่ ผู้ที่ได้รับการตักเตือนจึงควรให้โอภัย ถ้าเราทำกันได้อย่างนี้ หมู่คณะก็จะอยู่ร่วมกันอย่างมีความสุข การประพฤติดีปฏิบัติธรรมก็จะก้าวหน้า ต่างเป็นกำลังใจ ต่างช่วยกันขัดเกลากายวาจาใจซึ่งกันและกัน ผลที่ได้คือความบริสุทธิ์จากใจของหมู่คณะ เป็นความงามของพระพุทธศาสนา เป็นความเลื่อมใสของพุทธบริษัท และเป็นประเพณีอันดีงามที่เราควรยึดถือปฏิบัติกันอย่างจริงจัง