ความอัศจรรย์ของธรรมกาย : หน้า 137/407

คือ รู้ได้ทั่วถึง รู้พร้อม รู้ได้ตลอดหมดทุกหนทุกแห่ง นี่คือความอัศจรรย์ของธรรมกาย ซึ่งมีอยู่ในตัวของพวกเราทุกคน พระธรรมกายภายใน หรืออื่น.instanceหนึ่งเป็นตัวตนที่แท้จริงของเรา เรียกว่า ตนโดยวิมุตติตินาประดิษฐ์ในอุตรกลางกาย เป็นสัจจะ เป็นที่พึ่งที่จะลัก มีทุกข์ก็พึงได้ สู่สุขก็เพิ่มพูนความสุขได้ เป็นผู้ ผู้เห็น ผู้จัดลอสาสะ เมื่อจัดลอสาสะหมดสิ้นไปแล้วก็เป็นธาตุส่วน ๆ เป็นธรรมล้วน ๆ เรียกว่า วิราคารถุด วิราคารถุด ที่ปราศจากความกำหนด ความยินดี ความยิ้มมันต์มันในสิ่งต่าง ๆ ทำอย่างไรจึงจะเข้าถึงธรรม การจะเข้าถึงธรรมกายได้นั้นต้องปฏิบัติธรรม ด้วยการวางใจให้ถูกทาง คือ ตรงศูนย์กลางกายฐานที่ 7 ด้วยวิธีการที่ถูกต้อง ทำให้ถูกส่วน จนกระทั่งปรุมัรคเกิดขึ้น เห็นจุดเบื้องต้นที่จะถึงธรรมกาย พอถูกทาง ถูกต้อง ถูกส่วนไม่ช้าจะถึงที่หมาย คือ เข้าถึงธรรมกายได้ จะหยุดได้ จะเข้าถึงได้ ต้องปลดปล่อยวางอารมณ์ภายนอกให้มองเห็นแจ่มแจ้งด้วยสติปัญญาของเราว่า สิ่งทั้งหลายทั้งปวงไม่ว่าจะเป็นคนสัตว์สิ่งของ หรืออารมณ์ต่าง ๆ ที่เราไปพบเจอ นั้น ล้วนเป็นสิ่งไม่เที่ยง เป็นทุกข์ เป็นอนัตตา ไม่ใช่ของจริง ไม่ใช่