การต่อสู้เพื่อชีวิตและการทำบุญ : หน้า 293/407

มันไม่ง่ายหรอก มันก็เหมือนนกเหมือนกต้องไปต่อสู้กัน กว่าจะได้ทรัพย์มาหล่อเลี้ยงครอบครัวไม่ใช่เรื่องง่าย ลำบาก เหนื่อยกลางวันแล้วยังมายเหนื่อยนอนกลางคืนอีก คือ งานสร้างโลกนั้นแหละ แล้วอย่างนี้ภาพสุดท้ายจะเป็นอะไร ยิ่งมีที่วีในทีวีมีแต่ภาพชวนให้ใจหมอง เกิดตายคืนนั้นด้วยใจที่เศร้าหมองก็ไปบอก ถ้าไม่หมองไม่ใสก็จวนเวิ่นอยู่ที่งานเวียนอยู่ก็เสี่ยง เพราะถ้าคนในครอบครัวไม่รู้หลักวิชาในการทำบุญ ไม่อุทิศบุญไปให้ไม่ว่าจะไปยังนอก ทำเถอะนะ พระผ่านหน้าบ้านไปแล้ว ใส่บาตรให้หน่อย อุทิศบุญให้หน่อย เขาก็ไม่เห็น ไม่ได้น้องอภัยใบบุญคุณอื่นเขา เพราะฉะนั้นก็มีสิทธิ์ไปบายได้ ดังนั้น ควรจะปีติถวายใจในชีวิตสมณะ และใช้เวลาในการเป็นพระภิษุสามเณรเต็มบุญบารมี เต็มคุณธรรม แสงหามรรผลพิมพ์พานซ้อนอยู๋ภายในตัวของเราให้ได้ทุกคืนทุกเวลา และพยายามปกป้องอย่าให้สิ่งที่เป็นบาปเป็นอกุศลต่อพรมจรรย์ อย่าให้นมันแวะเข้ามาในใจ พยายามเอาชนะมันให้ได้ เดี๋ยววัน เดี๋ยวก็คืน เดี๋ยวก็หมดเวลาแล้ว พระราชจะเพิ่มขึ้นมาทุกปี ๆ หลวงพ่อเผลอประเดี๋ยวเดียว ๙๕ พรรษาแล้ว ไม่เคยเบื่อหน่ายเพศสมณะที่เลย มีความสุขทุกวัน และยิ่งปฏิบัติธรรมเข้าถึงพระธรรมกายได้ศึกษาวิชชาธรรมกาย ทำหยุดทำงัน ปล่อยภายในไปสู่ภายใน ไปเรื่อย ยิ่งสนุกสนาน ปล่อยหยุดในหยุด หยุดในหยุด หยุดเข้าไป