การศึกษาและการพัฒนาบุญบารมี : หน้า 116/407

บุญบารมีเพิ่มพูนขึ้นไปทุกวัน ไม่หย่าหงทาง ไม่ผิดทาง เป็นหนทางที่ถูกต้องที่สุดแล้ว หนทางนี้เราจะต้องเดินทางไปอีกยาวนาน ยังมีสิ่งที่เราไม่รู้มากมาย สิ่งที่เรารู้วันนี้เพียงเล็กน้อย เพราะฉะนั้น เวลาที่เหลืออยู่สำหรับผู้จะศึกษาความรู้ชนิดนี้ไม่มาก ลองคิดดู วันหนึ่งคืนหนึ่งมี ๒๕ ชั่วโมง เราแบ่งเวลานอนหลับพักผ่อนในหนึ่งในสามของวัน หรือหนึ่งในสามของชีวิตไปแล้ว ดูแลรักษาอีกหนึ่งในสาม ที่เหลือก็ปฏิบัติภายในทางพุทธศาสนา เรามีเวลานิดเดียว ถึงแม้จะมากกว่านั้นตามแต่จะมองว่ามาก แต่ถ้าเทียบดูแล้วก็เพียงเล็กน้อยเท่านั้นเอง ในขณะที่เราต้องเรียนรู้ซึ่งอยู่ภายในตัวของเรายังมีอีกมากมาย และความรู้ชนิดนี้ ไม่รู้ไม่ไม่ได้ ไม่รู้ไม่ปลอดภัย เป็นกิจก็ควรทำ ที่เรียกว่า กรณียกิจ และเป็นสิ่งที่ควรทำให้แจ้งยิ่ง ๆ ขึ้นไป ความรู้ภายในเป็นความรู้ที่เกี่ยวกับตัวเราโดยเฉพาะ แล้วมีผลกระทบถึงส่วนรวม เมื่อศึกษาแล้วเราจะเห็นว่า ไม่มีสิ่งใดเลยที่ไม่เกี่ยวพันกัน ทั้งความคิด คำพูด การกระทำของเรา มีความเกี่ยวพันกับบุคคลและสิ่งแวดล้อม ตลอดจนกระทั่งจรรวาล และภูมิปัญญา ง ๆ กระทบถึงกันไปหมด เหมือนเราอยู่ในอากาศ อยู่ท่ามกลางมาศบรม แล้วโยนก้อนหินก่อนเล็ก ๆ ลงไปก่อนหนึ่ง คลื่นที่เกิดจากก้อนหินที่โยน