ข้อความต้นฉบับในหน้า
ชีวิตนักบวชประเสริฐสุด
การบวชเป็นพระเป็นสิ่งที่ประเสริฐ เลิกว่าชีวิตทางโลกมาก
ใครเคยผ่านชีวิตทางโลกมาแล้วบวชจะเห็นข้อแตกต่างได้อย่างชัดเจน
แต่จะชัดเจนแจ่มแจ้งก็ต้องเมื่อเข้าสู่ธรรมนันแหละ จึงจะเห็นว่าชีวิต
ของมราราสมันคับแคบจริง ๆ ชีวิตของพระดูเหมือนคับแคบแต่
กว้างขวาง คือ มันเป็นอิสระ มันปลอดจากเครื่องกังวลทุกอย่างเลย
เมื่อกี้ฟังดูว่า ผู้ที่ปวารณาอธิษฐานพรษนกันล้นแต่พรษนเพิ่มขึ้น
สูง ๆ ก็นั้นนั่น ที่นี้พอพระอธิษฐานแล้ว ต้องหันมาพิจารณาตัวเรา
แล้วว่า วันเวลาผ่านไป เราทำอะไรอยู่ แสดงทนทานกงพระนิมพาน
หรือเปล่า ชีวิตพระถ้าไม่แสดงหาทางพระนิพพาน หรือคุณงาม
ความดี คีส สมา ปัญญา หรือศึกษาพระธรรมวินัยแล้ว
อยาก แต่ถ้าหากศึกษาแล้วมันจะแช่มำใจทุกคืนทุกวันเลย
ก่อนจำวัดภาพสุดท้ายก็เต็มอิ่มใจ สด ๆ แสงส่อง องค์พระ กาย
ภายใน อย่างน้อยก็ความรู้สึกดีๆ ที่วันนี้เรามีความบริสุทธิ์กายวาจา
ใจ หลักก็เป็นสุข ถ้ามรณภาพคืนวันก็ไปดี ตอนเช้าตื่นจากจำวัด
ใจก็ใส นึกถึงแต่เรื่องบุญ เรื่องกุศล เรื่องความบริสุทธิ์
ต่างจากชีวิตมราวาส ดีมาจะมีแต่เรื่องร้อน ๆ ทั้งนั้น จะ
ต้องไปตะเกียกตะกายทำมาหากิน ไปทำมาหากินอย่าคิดว่าหมุนะ