ข้อความต้นฉบับในหน้า
อารมณ์ของความสุขที่แท้จริงนั้นต้องโล่งโปร่งเบาสบาย เป็นอิสระ
เป็นตัวของตัวเอง มีความเบิกบาน ชื่นบาน แล้วก็ไม่ต้องการอะไร
เป็นความสุขที่มาพร้อมกับความบริสุทธิ์ ความรู้แจ้งภายใน เราจะ
ได้รับรู้เรื่องราวต่าง ๆ ที่เกี่ยวพันกับชีวิตของเรามากมาย ตอนนี้
เรายังไม่รู้เรื่องอะไรเลย นอกจากเรื่องครอบครัว เรื่องทำมาหากิน
เรียนรู้วิธีทำเงินมาเลี้ยงชีวิต เลี้ยงครอบครัว ได้เงินมาก็ชำระหมดไปกับ
ความสนุกสนานเพลิดเพลิน ซึ่งสิ่งเหล่านี้ไม่ใช่ความสุข แต่ว่าเมื่อไม่มี
คำอะไรที่เหมาะสมมาใช้ พอความทุกข์ลดลงอยู่ในระดับที่พอทนได้
เลยเรียกความรู้สึกที่พอทนได้ว่าน "ความสุข" แต่จริง ๆ มันไม่ใช่
ความสุขที่แท้จริง เราจะรู้จักและเข้าถึงได้ต่อเมื่อใจหยุดนั่ง
ถ้าใจไม่หยุดนั่งแล้วจะไม่รู้จักคำว่า "ความสุข" เลย ต้องหยุด
อย่างเดียว ใจที่แบไปแอบมามีหยุดนั่งอยู่ภายในศูนย์กลางกาย
ฐานที่ 7 จนกระทั่งเข้าไปถึงแหล่งกำเนิดของความสุขที่แท้จริง เมื่อ
เข้าสู่จุดนี้แล้วจึงจะได้รู้สุขตัวว่า ความสุขแท้จริงนั้นเป็นอย่างไร
เราអู้ได้ว่า “ความสุข” ที่เราเข้าใจก่อนนวช กับความสุขแท้จริง
ที่เกิดจากการปฏิบัติธรรมนัน แตกต่างกันอย่างไร เราจะรู้ได้ต่อเมื่อมีเครื่อง
เปรียบเทียบ หมายความว่า เราต้องเข้าสู่จุดแห่งการหยุดนิ่ง แล้วได้
สัมผัสกับอารมณ์แห่งความสุข ได้รับสุขดีเสียก่อน และเราต้องมา
เปรียบเทียบกับอารมณ์ที่เราเคยได้เห็นของสวย ๆ ได้ยินเสียง เพราะ ๆ