ข้อความต้นฉบับในหน้า
24 ตุลาคม พ.ศ. 2555
การบวชนา เป็นเรื่องจำเป็นสำหรับพระกนุุที่บวชมา
มีวัตถุประสงค์เพื่อการทำพระนิพพานให้แจ้ง สัลดตนให้พันจาก
กองทุกข์ ชำระกายวาจาใจของเราให้สะอาดบริสุทธิ์ที่สุดพันจากกิเลส
อาสะไปสู่อาจนิพพาน
ที่บอกว่ามีความจำเป็นก็เพราะผู้ที่เข้ามาบวชนั้น ล้วนมีกิเลส
อาสะกันทั้งสิ้น มาบวชก็ต้องการทำให้กิเลสหมดไป แต่เพราะยังมี
กิเลสนี่และ บางครั้งเราอาจพลาดพลั้งประพฤติไม่ถูกต้องตาม
พระธรรมวินัย จะโดยเจตนาหรือไม่เจตนาก็ตาม ซึ่งก็จะทำให้เราพลาด
โอกาสในการบรรลุสมรรถผลนิพพาน เพราะฉะนั้นจึงต้องมีการเตือน
และนำซึ่งกันและกัน
เหตุที่ต้องมีการปวารณา เพราะว่าการเตือนกันนั้น
เป็นสิ่งที่ทำได้ง่าย ทั้งผู้เตือนก็ดี และผู้ถูกเตือนก็ดี ถ้าหากไม่เข้าใจ
วัตถุประสงค์ของการแนะนำเตือนหรือเป็นกลายมิติให้กันแล้ว
ก็จะเกิดความขัดเคืองใจเกิดขึ้น จะทำให้ขาดความสามัคคีในหมู่คณะ
เวลาบำเพ็ญสมถะธรรมใกล้ก็จะฟุ้งซ่านุนาม เพราะฉะนั้นจึงจำเป็นต้อง
มีการปวารณากันเอาไว้
โดยจะเลือกเอาวันขึ้น 15 ค่ำ เดือน 11 ซึ่งเป็นวันสุดท้าย
ของการอยู่จำพรรษา เป็นวันมหาปวารณา เพราะว่ากายในสมัยพุทธกาล
๐๖ ชีวิต สมณะ (ฉบับมหาปวารณา)
www.kalyanamitra.org