การสอนและการเตือนจากสหธรรมิก : หน้า 238/407

สหธรรมิกให้อยู่ในคู่ จะได้ไม่หลุดออกจากกลุ่มและเป้าหมายที่ตั้งใจ เอาไว้คือทำพระนิพพานให้แจ้ง เพราะนี้คือเป้าหมายหลักของ การบวช สำหรับผู้ที่อ่อนโยนที่บางครั้งสอนตัวเองได้บางครั้งสอน ตัวเองไม่ดี ก็จําเป็นจะต้องมีผู้อื่นมาช่วยสอน การที่จะรับฟังคำแนะนํ ตักเตือนจากเพื่อนสหธรรมิกนี้ ไม่ใช่ของง่ายเลย เพราะทํามุจิมานะ ในตัวมันบังคับอยู่ตลอดเวลา หรือพูดง่าย ๆ คือ ความดีในตัว ของเรามันมีอยู่ เพราะฉะนั้นใครจะมาตักเตือนก็มักจะขุ่นมัว น้อยใจ บ้าง ผูกโกรธกันบ้าง เวลาก็ทำสมาธิใจฟังซําน หรืทำกิจอะไรตาม ใจจะไม่ทํ Mind เพราะฉะนั้นจึงต้องมีการปาวณากันว่า ถ้าใครได้เห็น ได้ยิน หรือสงสัยว่าข้าเจ้าหากทำไม่ถูกต้องตามธรรมวินัย ชักจะออกนอก ลู่บออกทางของพระและเป้าหมายที่จะทำพระนิพพานให้แจ้งแล้ว ให้ ตักเตือนใด้ แล้วก็จะคิดว่า การเตือนนั้นเป็นการชี้มทรัพย์ เหมือน มอบสมบัติใหญ่ให้เรา เพราะฉะนั้น แทนที่เราจะโกรธ ก็ควรจะขอบคุณ ที่เขาช่วยขึ้นและตักเตือนข้อมกพร่องของเรา แต่บ้างครั้งคำแนะนํา ตักเตือนนั้น อาจจะถูกบ้าง ผิดบ้าง เพราะว่าถ้าเห็นก็ไม่มีปัญหา อาจจะ ถูกมากกว่าผิด แต่ถ้าได้ยินมา หรือสงสัย คือ ดูออกกับบริบททางแล้ว น่าจะเป็นอย่างนั้นอย่างนี้ มันก็ถูกมีผิด