การทำใจให้หยุดนิ่งเพื่อเข้าถึงธรรมะ : หน้า 154/407

เรื่องที่นึกถึงนั่นเกิดขึ้นในชีวิตประจำวันอยู่ตรลอดเวลาเหมือนหยาดน้ำกอก เป็นแต่เพียงว่าจะใช้สติปัญญาพิจารณากันดีหรือไม่ แต่เรื่องที่นึกไม่ถึงสิ่งนี้เป็นสิ่งที่สำคัญที่สุด นั่นคือเราได้ทราบดีแล้วว่า ธรรมภายหรือธรรมะที่อยู่ภายในตัวของเรา จะเป็นดวงธรรมดีดี เป็นกายมนุษอะละเอียด กายทิพย์ พรหมอรูปพรหม หรือกายธรรมดีดี เป็นสิ่งที่มีอยู่แล้วในตัว ไม่ใช่เป็นสิ่งที่เราสร้างขึ้น แต่ว่าเป็นของละเอียดซ่อนกันเข้าไปข้างในเรื่อย ๆ หน้าที่ของเราก็คือ ทำใจให้ละเอียดยิ่งกับสิ่งละเอียดยิ่งที่มีอยู่แล้วภายในเป็นชั้น ๆ เข้าไป เราก็จะเห็นไปตามลำดับขั้นตอน ใจจะละเอียดได้ ต้องทำสิ่งที่เรานึกไม่ถึงอย่างง่าย ๆ แล้วเราก็จะเข้าสิ่งที่ไม่ง่าย ๆ สินที่นี่คือไม่ถึงนั่นคือ ทำใจให้หยุดนิ่งเฉย ๆ อย่างสบาย ๆ ให้รวมสม่าเสมอ โดยไม่มโนหมายอะไร แม้ไม่มีภาพอะไรเกิดขึ้น เราก็นิ่งเฉยอย่างใจเย็น ๆ ทำอย่างนี้แค่นั้น ถ้าทำอย่างนี้ไม่ช้าก็จะสมหวัง ลุ้นร้ายกว่าเสือ สิ่งที่เป็นอุปสรรคสำคัญสำหรับผู้ที่สมัครใจไปพระนิพพานนอกเหนือจากความฟุ้งกับความเคลิ้มแล้ว ก็คือความตั้งใจมากพยายามที่จะทำใจให้หยุดนิ่งเฉย เรายังจะหยุดแบบด ๆ กัน เพราะอยากให้เห็นเร็ว ๆ ชัดเร็ว ๆ เมื่อทำอย่างนี้ใจมันไม่ละเอียดยืน