ความรักและการปรับปรุงตนเอง : หน้า 227/407

มีความรักปรารถนาดีต่อเรา ช่วยซึมทรัพย์ขอขอบพร่องให้ เราจะได้ปรับปรุงแก้ไข เมื่อแก้ไขแล้วความสมบูรณ์ก็จะเกิดขึ้นกับตัวของเรา เป็นการแนะนำสร้างสรรค์ เป็นสิ่งดีงามที่ควรรักษาธรรมเนียมและควรให้เป็นหลักวิชาในการที่จะประคับประคองกันไปสู่ฝั่งของพระนิพพาน ที่ผ่านมา เนื่องจากว่าเรายังมีลเลสอาสะวะนะอยู่ เมื่อมีผู้นำแนะตักเตือนก็มีจะขุ่นมัว เอกวามขุ่นมัว ความขัดเคืองใจ เอาทีภูมิ มานะมาใช้ก่อน ความขุ่นมัวก็เลยดิบถนทางพระนิพพาน บดบังดวงปัญญา ปัญญาที่มีอยู่ก็ไม่ได้ นำมาใช้ ประโยชน์ก็ไม่เกิดขึ้นแก้ทั้งสองฝ่าย ทั้งตัวผู้แนะนำ และผู้ที่ถูกแนะนำ เพราะความขุ่นมัว ทุจจิตมะ ความดีดด้าวว่า เราผุดแล้ว เข้าใจดีแล้ว เธอไม่ต้องมาเตือน เมื่อความขุ่นมัวเกิดขึ้น ช่องว่างระหว่างทั้งสองก็เกิดขึ้น เคยมองหน้ากัน มีความรักปรารถนาห่วงใยกันก็ไม่ค่อยอยากมองหน้ากัน มองกันด้วยหางตา ชายตา หรือเบือนหน้ากันไป คนละทิศคนละทาง ถ้อยคำที่เป็นทิศที่เคยพูดกันก็กลายเป็นถ้อยคำที่นำมซึ่งความร้อนอารมณ์ใจ ห่างเหินกันไป สิ่งที่เรากลจะเจอเจอ ที่ผ่านมา มักเป็นเช่นนี้ พรรษานี้เองใหม่ ที่ผ่านไปแล้วก็แล้วกันไป เราไม่มีโอกาสที่จะไปแก้ไขข้อผิดพลาดแต่หนหลังได้ เมื่อเรายังแก้ไขอดไม่ได้