การอยู่ร่วมกันในพระธรรม : หน้า 92/407

เมื่อถวายบังคม และได้ยืนในที่อื่นสมควรแก่ตนแล้ว พระผู้มีพระภาคเจ้าจึงตรัสถามภิกขุเหล่านั้นว่า อยู่จำพรรษาร่วมกันด้วยความผาสุกหรือไม่ ภิกษุเหล่านั้น แม้จำพรรษาร่วมกันอย่างไม่มีความสุขก็ยังกล่าวว่า พวกตนอยู่จำพรรษาร่วมกันด้วยความผาสุก พระผู้มีพระภาคเจ้าจึงตรัสถามถึงวิธีการที่ใช้ในการอยู่ร่วมกันนั้น ภิกษุเหล่านั้นจึงราบทูลเรื่องทั้งหมดให้ทราบ ทรงติเตียน และห้ามปรามพฤติปฎิบัติอย่างเคร่งครัด ครั้นทรงตรับแล้ว จึงรับสั่งกับภิกษุหลายว่า “ภิกษุทั้งหลาย ทราบว่าโมฆบูรพพวกนี้ แม้อยู่จำพรรษาอย่างไม่มีความผาสุก ก็ยังยืนยันว่าอยู่กันด้วยความผาสุก ทราบว่าโมฆบูรพวกนี้อยู่จำพรรษากับอาตพวกสัตว์เลี้ยงอยู่ร่วมกัน (อยู่โดยไม่มีการถามสุขทุกข์ของกันและกัน) อย่างเฝ้าร่วมกัน อย่างคนประมาณอยู่ร่วมกันแท้ ๆ ยังยืนยันอีกว่า อยู่จำพรรษาด้วยความผาสุก ดูก่อนภิกษัทั้งหลาย เหตุใดในโมฆบูรพวกนี้จึงอุ้มอวต (ข้อปฏิบัติอย่างคนใบ) ซึ่งพวกเดียวถือกัน การกระทำของโมฆบูรพเหล่านั้น ไม่เป็นที่น่าเลื่อมใสของชุมชนที่ยังไม่เลื่อมใสฯ” ครั้นแล้วทรงแสดงธรรมกะ รับสั่งกับภิกษุทั้งหลายว่า