มหาปวารณาในยุคปัจจุบัน : หน้า 275/407

เมื่อปวารณากันเสร็จแล้ว ต่างก็แยกย้ายกันไปเดินดูดุจแรงอา ทีวีวก ตามป่าเขา ห้วยหนองคลองบึง เรือว่าง โค่นไม้ ลองฟางให้กาย วิกาจ จิตวิกา อุปริเวกา ที่เมื่ออยู่ใกล้สุภพระสัมมาสัมพุทธเจ้า หรือพระอุปัชฌาย์ บางครั้งพลาดพลังเรื่องพระธรรมวินัยโดยรู้เท่า ไม่ถึงกาล เจอกันก็จะได้แนะนำกันได้ เพราะหากทำผิดในเพศผสมณะ จะมีบาปกรรมต้องไปอบาย หัวโล้น ๆ ตัวผอม ๆ เปลือยอยู่ใน อบายเต็มไปหมดเลย มหาปวารณาในยุคปัจจุบัน ยุคนั้นเขาเตือนด้วยความรักและปรารถนาดีกันจริง ๆ แต่ต่อมา ก็ทำมหาปวารณากันเป็นธรรมเนียมสืบทอดกันเรื่อยมา ก็ย่อมดีนิยทำ กันอยู่ และมหาปวารณากันเป็นภาษาบาลีเลยไม่รู้ว่าพูดอะไร เมื่อไม่รู้ เรื่องเวลาเตือนกันก็จะหงุดหงิด ขุ่นมัว พอหยุดหงิดก็ขยายจากใจมา สู่ระบบประสาทและกล้ามเนื้อ แล้วออกที่ใบหน้าและดวงตา คนเตือน เห็นเข้าใจก็ใจ ไม่กล้าตื่นอีก เพราะถ้าเป็นอย่างนี้ลั้ลลามี จะทำตาม ธรรมเนียมปฏิบัติที่เขาสั่งทอดกันมาสองพันกว่าปี หรือถดจากเป็น ธรรมเนียมแล้ว เราทำกันจริง ๆ เลียนแบบในสมัยพุทธกาล เพราะพระศาสนาตอนนี้ล้อแหลม กำลังต้องการทีมเวิร์คของผู้รัก พระศาสนาที่จะช่วยกันฟื้นฟูคำสอนดั่งเดิมของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า