การต่อสู้กับกิเลสด้วยเครื่องแบบพระ : หน้า 22/407

ดังกนั้น นักปรในทางโลกต้องมีทั้งเครื่องและอาวุธ ทั้งหอก ดาบ เป็น ไว้เตือนตัวเองและไว้สู้กับศัตรู พระเรามีอาวุธ มีแต่ผ้าใดจีวร ไว้มกายเป็นเครื่องแบบปราบกิเลส และใช้เตือนสติว่าขาพเจ้า เป็นพระ แล้วก็ใช้สติ้นั้นเป็นอาวุธสู้กิเลสไปโดยปลายาย ประการที่ 2 การรักษาผ้าคอง คือการบังคับให้ตื่นขึ้นมาผ้ารกความเพียรตั้งแต่เช้ามืด การที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงบัญญัติให้มีการรักษาผ้าคอง โดยไม่ให้ขาดอุรุนั้น ก็เพราะว่าการบังคับให้เราตื่นแต่เช้าลูกขึ้น มาผรรคความเพียร มุ่งปราบกิเลสไปพระนิพพานให้ได้ ก็เลยต้อง ลูกขึ้นมารักษาผ้าคอง ไม่ใช่นอนดีพุงตื่นสายปล่อยให้กิเลสหัว เหมือนยอมแพ้ตั้งแต่ยังไม่ออกรบ กลายเป็นกิเลสรบราพระ ไม่ใช่ พระปราบกิเลส เพราะฉะนั้น ไม่ว่าผ้าจะหาง่ายหยาก งชัชของพระอรหันต์ก็ คือเครื่องแบบของนักปราบกิเลส คืออาวุธของนักสู้กิเลส เพื่อเตือนสติให้ตัวเราปราบความเพียร มุ่งปราบกิเลสให้หมดสิ้น จะได้เป็นพระอรหันต์ไปนิพพาน ตามคำปฏิญาณต่อหน้าพระอุปชามัยในวันบรรชิ สิ่งเหล่านี้ตั้งแต่บังคับให้เป็นวัตถุประสงค์หลัก ไม่ใช่เพราะว่า ผ้าราคาอุกอาจ or แพง www.kalyanamitra.org