บาลีไวยากรณ์และสมาธิ : หน้า 89/94

ประโยค - อธิบายบาลีไวยากรณ์ สมาธิและตัชฌิต - หน้า 88 นามกิตฺก กิริยาคิตฺก ปาจาติ ตุฎฏ คติความเป็นแห่งคนอุ่ง คตตา ความเป็นแห่งผูไปแล้ว กิริยาอาขาถา อตูติถา ความเป็นแห่ง...มีอยู่ นฤติถา ความเป็นแห่ง...ไม่มี ลงชั้นในติทธิติอีก ทนทิตทุกฺ ตนทิตุตติ ความเป็นแห่งคนมีเท่า คามตา ความเป็นแห่งชาวบ้าน ทนทิตถ ต่อเป็น ตัสสะลติถา คามตา เดิมเป็น ราคติตถา องค์ง บางทีก็ใช้ ภาว สัพพ์ ต่อท่าผนัทนี้เดย์ก็ได้ และ แปลเหมือนลงปัจจัย เช่น ภิกฺขุภา วา ความเป็นแห่งภิกฺษุ นฤติถาไว ความเป็นแห่ง...ไม่มี. อุตฺถิราไว ความเป็นแห่ง...มีอยู่. เป็นต้น แต่ก็ ใช้ ภาว สัพพ์ต่อท้าย เช่นนี้เป็นปรกิจกองสมาธิ ไม่ใช่ทิตฺถิ. อายตินฺถิิตฺถิต ตถิตินี่มีปัญจํ ๒ ตัว ถา ถি สำหรับลงที่หลังสัพพนาม แทน ปกรณ์ สัพพนามนั้น ได้แก้ ๓ คำศัพท์ และ ๓ คำศัพท์ ตลอด ถึงคำที่แจกตาม ๓ คำทธนั้นได้ด้วย ท่านแสดงวิจารณ์ไว้ ในคำอธิบายลงปกรณ์ ดังนี้ :- Α ปัจจัยฉนํ ๓ คำท์ ในวิภัณฑิตัง ๓ ดังนี้ ป. โอ ปกาโร ตา อ. ประการนั่น. ทู ตา ปกาโร ตา ซึ่งประการนั่น. ต. เทน ปกาเรน ตา ด้วยประการนั่น. จ. คสุส ปกาโรสุ ตา แก่ประการนั่น.