อภิปรายกาสิวยานวณี: สัตมีพุทธพิธี : หน้า 32/94

ประโยค - อภิปรายกาสิวยานวณี สมานและภัณฑิศ - หน้าที่ 31 ๓. สัตมีพุทธพิธี สมานนี้ เป็นคำที่ประกอบสัตมีวิริยะดี เนื่องกันได้ทั้งตัวประธาน และตัววิสุทธิสุขเมื่อความจะบังคับให้เป็นไป เมื่อความเข้า กับตัวไหนเหมาะกว่า ควรแปลให้เข้ากับคุนนั้น อายตนบุตรที่ใช่มาก ก็คือ ใน ที่, ที่, ดั่ง อง, ว่า สมุนานาติ สุสุธานสมาน ยุสมี โส สมปุณสูโส ชนปึก ข้าวกล้า ในชนบทใด ถึงพร้อมแล้ว ชนบทนัน ชื่อว่า มีข้าวกลังถึงพร้อมแล้ว (ถ้าตัวประธานในวิเคราะห์) ดั่งลิงร ต่างลงกันกับตัวประธานของบทปล ก็ต้องเปลี่ยนรูปให้เหมือนประ- ธานของบทปลอง) บางแห่งตัวประธานในวิเคราะห์นี้อัตลิงค์ เมื่อ จะปลลงให้เป็นสสนของ ปู่ ท่านลง ค เข้าข้างท้าย ดั่งนี้: พุุ, นกโย ยสูมี สะ=พหนูกิโ ชนปึก แม่น้ำ ก. ใน ชนบทใด มก ชนบทนั้น ชื่อวิมาม่า.นก.นก สัพพ ท เดิมเป็น อัตลิงค์ เมื่อเป็นสสนะของชนบทอันเป็น ปุรึณ์ ทีนไคล่ง ก เข้าข้างท้าย. ในตัวอย่างที่แสดงมาแล้ว ตั้งแต่ ทุติย ถึง สัตมี พุพพิธี นี้ ตัวประธานของบทปลเป็น ปุจิลง อย่างเดียว เมื่อจะให้ปลิงค์ อืน ก็ต้องประกอบ อ ศพท์และ ก ศพท์ ให้มีสิงครังกัน เช่น:- สนุจี จิตติ ยาย สะ=สนุจิตตา ภิฆูณ จิต ของภิญญาใด สงบแล้ว ภิญญานั้น ชื่อว่ามิจิตสงบแล้ว. พาหุ ธนานี ยสุมี ตะ=พหุชน ดุล ทรัพย์ ท. ใจสุดใด มาก สกุลนั้น ชื่อว่า ทรัพย์มาก.