อภิปรายบาลไว้อาการ สมาธิและตัณหา : หน้า 4/94

ประโยค - อภิปรายบาลไว้อาการ สมาธิและตัณหา - หน้าที่ 3 ๑. จุดสมาธิ สมาที่สมาธิ ๒. อุปสมาธิ สมาที่ไม่ได้สมาธิ ก. จุดสมาธิ ได้แก่งบงบงหรือทุกสิ่งของสมาธิ ซึ่งท่าน ลาขสมาธิแล้ว เพื่อจะใช้ลัดให้ลง ถึงแม้จะมีกี่ก็ตาม เมื่อ เข้าสมาธิแล้ว ใช้วิจิตเดียวเฉพาะบทหลังเท่านั้น เช่น นี้ อุปปลี นิฐาปปล. ข. อุปสมาธิ ได้แก่นำสำเร็จของสมาธิ ซึ่งเมื่อเข้ามาสมาธิ แล้ว คงวิจิตได้ตามเดิม ถึงแม้จะนำไปใช้ในประโยคคำพูดใน วิจิตอะไรก็ตาม ก็มใช้วิจิตที่ต่อกันไว้ดิ้นนั้น คงที่ เป็นแต่ เปลี่ยนวิจิตบนหลังไปเท่านั้น เช่น อรัสโลมาสุ (พรหมมาสุ) ปูโต บุตรของพราหมณ์ผู้บิ่นที่กว่า อรัสโลมาสุ เป็นอุปสมาธิ คือ สุมิ วิจิตติ ที่ อรุ ซึ่งเปลเป็้นสี ตามแบบบโมณะ ยังอยู๋ เมือเข้ากับ โลมศพแล้ว นำไปใช้ สุต วิจิตติ ก็ลงใช้งที่หลัง คือ โลม เท่านั้น อรุสิ คงไว้ตามเดิม. รูปสำเร็จของสมาธิเกี่ยวด้วยการรันต์เป็นทีนะ บทหน้าของสมาธิ ถ้ามี อา. อี. อุ การันติ เมือเข้าสมานแล้ว ต้องรำสะบ๊าง คงไว้ตามเดิมบ้าง ดังกฎเกณฑ์ต่อไปนี้:- อา การันต์ ก. ถ้าเป็นบาคุณ คือ วิสสะนะ เดิมเป็น อะ การันต์ แกได้ ทั้ง ๓ ลิงค์ เมื่อเป็นวิสสะนะของบทที่เป็นอดิลิสัง เป็น อา การันต์ เข้าสมาธิแล้วต้องรำสะให้สิ้น ตามภาพเดิมของคำพท์นั้น เช่น อญุตตรา