กัณฑ์พระมหามงกุฎอร ลปะไถ่แปล ภาค ๕ : หน้า 32/122

ประโยค - กัณฑ์พระมหามงกุฎอร ลปะไถ่แปล ภาค ๕ - หน้าที่ 31 ทารโก อ. เด็กคนหนึ่งคนหนึ่ง อาหาย ถ้อลาแล้ว สาขางคุ้มฏิธี ซึ่งกำของกังไม้อนหนักแล้ว เอกสิ กำหนึ่งกำนึ่ง ชนา อ. ชน ท. สุดปี แม่ ๗ ปีพิฤติวาม ปิดแล้ว อินททานี ซึ่งช่อง ท. สุด ๓ ปกฏิมสุ หลีกไปแล้ว ๆ บุญทิวาส ไว้นใหม่ เด ทารโก อ. เด็ก ท. เหล่านี้ อบนสิกวา ไม่กระทำไว้ในใจแล้ว ติโค ซึ่งเหี้ยน นั้น ควาโย ย่งแม่โก ท. วิจารวา ให้ที่ฮายไปแล้ว อนุสมู ปกเทส ในประเทศไทย อาหาย พาแล้ว ควาโย ซึ่งแม่โก ท. สุดตม ทิวาส ในวันที่ ๗ คญุณาเดินไปอยู่ สิลาา เห็นแล้ว ด มุมิ whichออมปลวกนั้น ปุกลิกวา ได้เณาะแล้ว สติ ซึ่งสติ (อินททวา) คิดแล้วว่า ปวดติ อ. ความเป็นไป ตสุสา โคธาย แห่งนี้นั่น กา บุ โบ เป็นอย่างไรนะเคล (ไหด) ย่อมเป็น อิด ดิ่งนี้ วิริสา เปิดแล้ว นิทฤกิน ซึ่งช่อง ท. อุดนา อุดนา บิททานี อันอันอันดับแล้ว ๆ โคตร อ. เที่ยว นิราลัย เป็นสัตว์มีความอาลอออกแล้ว ชีวิต ในชีวิต ทุฐวา เป็น อูจิ- มุมาเสสา ตัวมีครุณและหนังอันเหล็อง ปวมนา ส้นอยู่ นิถอนิ คณะออกไปแล้ว ๆ เด ทารโก อ. เด็ก ท. เหล่านี้ ทุสุา เห็นแล้ว ติโค ซึ่งเหี้ยน กวาวิ กระทำแล้ว อนุญูปี้ ซึ่งความอึนดู (วตวา) กล่าวแล้วว่า ตุมเห อ ท่าน ท. มา นิโค มาเราต จงอย่างเหี้ยนให้ตาย (สะ โคธา) อ. เหี้ยน ฉินุนกฤต เป็นสัตว์มืออาหารอันขาดแล้ว สตุตาถ สันวัน ๗ ชาตา เกิดแล้ว อิติ ดังนี้ ปรมุซตุวา ลูบคล้ำแล้ว ปุณฑรี ซีหลัง