พระมามัทุธกว ภาค ๕ หน้าที่ 78 : หน้า 79/122

ประโยค - คําฉันพระมามัทุธกว ยกพะเปล ภาค ๕ หน้าที่ 78 อื่นอีก ยา ฉันใด คุมเหิ แม้ อ. ท่าน ท. อาถาปิโป จงเป็นผู้มี ความเพียรเป็นเครื่องยึดและสาธารณให้เราร้อน สาวคิณ จงเป็นผู้มีความ สังมรรค ภาว จงเป็น เอ้า ฉันนั้น คุมเห อ. ท่าน ท. อาถาปิโป ผู้ เป็นอย่างนี้แล้ว สมุนคคดา เป็นผู้มาถามพร้อมแล้ว โลกียโลกุตตราย ทวิราช สุทธิราช จ ด้วยศรัทธาด้วยอย่างสองอันเป็นโลภะแล้วโลภะตะ ด้วย จุตปิสุทธิสิถาเสน จ ด้วยศีลคือความบริสุทธิ์ จ ด้วย กายิ- เดตรศีวิรยุน จ ด้วยความเพียรอันเป็นไปในกายและเป็นไปในจิตด้วย อัญชุลามบุตสมาธิน จ ด้วยสมาธิคือสมาธิ 8 ด้วย การเนตรา- ชานลกูเจน ชมมวิจฉเนย จ ด้วยคุณเป็นเครื่องวิจัยฉึ่งธรรม อันมีอันรู้นี้เหตุและเรื่องมิใช่เหตุเป็นลักษณะด้วย หฤตา เป็น สุมุปน- วิชาชนา ส่อว่าเป็นมียวิชชาและระณะอันวิรัชพร้อมด้วย สมุคุติวา เพราะความคิดพร้อม คิดสนุ่น ๆ ว่า อญฺญู จ่า วิชาช่า จ แห่งวิชชา ท. สามหรือ หรือว่าแปลด้วย ปฐมสนุน จรงสนา จ แห่งระนะ ท. ๕๕ ด้วย ปฐิวสตา ชื่อว่าเป็นผู้มีสติเฉพาะ (อถโณ) อาถาปิโปสติ- ติาย เพราะความที่แท้ตนเป็นผู้มีสติอันเข้าไปตั้งไว้แล้ว หฤตา เป็น ปฐิสกู จักละ มูลฐานัง ซึ่งทุกข์ในวัณณะ อนุปโม อันไม่ น้อย อัน นี้ อติ ดิถี ทูติคาถาย ในพระคาถาที่สอง (ปุณฑิตน) อนันติติ (เวทิติพโว) พึงทราบฯ