ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค - คำฉันพระมามักจะถูกอาก ยกศพห่มผ้าหมัก ภาค ๕ หน้า 92
เรื่องพระอุดตาราเถร
๒๐. ๕๕/๕๕ ตั้งแต่เถร กิริ วิสาสุสุทธิกา ชาติยา เป็นต้นไป
ก็ได้บอกว่า เถร อ. พระเถร วิสาสุสุทธิกา ผู้ประกอบด้วย
ร้อยแห่งปี ๒๐ ชาติยา โดยชาต จริวา เที่ยวไปแล้ว ปีนุทาย เพื่อ
บิณฑบาต ลุกปีนทบาตา ผู้มีบิณฑบาตนได้แล้ว ทีสาว เห็นแล้ว
เอก ภิกุญ ซึ่งกิริยุปหนึ่ง อนุตรวิริยะ ในระหว่าทั้งคน อาปู-
จิตวา เรียกนามโดยอีี่แล้ว ปีนทบาตน ด้วยบิณฑบาต ตสุส-
ภิกุญ ใน อกภูมิณูบา อปฏิญญา วูสา ไม้หามแล้ว คุณหนุต สุส
ภิกุญ ไม้กิญญูบา อกภูมิณูบา เหยียบแล้ว จิวรณ์ ซึ่งชาตร
จิสอ ว กิฏฐาน คํากิรินั้นเทียว ตสุส−รา จาน ในท่อนนี้นั้−
เทียว นิรารา เป็นผู้ไม่มีอารตา อโลสิ ได้เป็นแล้ว เทียวนา อย่างนี้
ทีวา ในวัน ทุติย ปี สองบ้าง ตั้ดผี ทีสามบ้าง ปน, แต่ว่า
ทีวา ในวัน ตุฏคูด ที่สี่ ( สา เถร ) อ. พระเถรนัน จรนุติ-
เทียวไปอยู่ ปีนทาย เพื่ออิบานาถา ทีสาว เห็นแล้ว สุตวา ซึ่ง
พระสาด สุมพาชูฐาน ในที่อืนเป็นที่คับแคบ เอกสมี ที่นึง
ปฏิกอมติ ก้าวลับอยู่ อุกามิฎวา เหยียบแล้ว จีรวรณ์ ซึ่งชาวแรง
จีรว อตุตโน ของตน โอฬมพนธ์ อนห้องลองอยู่ อสกโกนกรี ไม่