เรื่องพระอุดตาราเถร : หน้า 93/122

ประโยค - คำฉันพระมามักจะถูกอาก ยกศพห่มผ้าหมัก ภาค ๕ หน้า 92 เรื่องพระอุดตาราเถร ๒๐. ๕๕/๕๕ ตั้งแต่เถร กิริ วิสาสุสุทธิกา ชาติยา เป็นต้นไป ก็ได้บอกว่า เถร อ. พระเถร วิสาสุสุทธิกา ผู้ประกอบด้วย ร้อยแห่งปี ๒๐ ชาติยา โดยชาต จริวา เที่ยวไปแล้ว ปีนุทาย เพื่อ บิณฑบาต ลุกปีนทบาตา ผู้มีบิณฑบาตนได้แล้ว ทีสาว เห็นแล้ว เอก ภิกุญ ซึ่งกิริยุปหนึ่ง อนุตรวิริยะ ในระหว่าทั้งคน อาปู- จิตวา เรียกนามโดยอีี่แล้ว ปีนทบาตน ด้วยบิณฑบาต ตสุส- ภิกุญ ใน อกภูมิณูบา อปฏิญญา วูสา ไม้หามแล้ว คุณหนุต สุส ภิกุญ ไม้กิญญูบา อกภูมิณูบา เหยียบแล้ว จิวรณ์ ซึ่งชาตร จิสอ ว กิฏฐาน คํากิรินั้นเทียว ตสุส−รา จาน ในท่อนนี้นั้− เทียว นิรารา เป็นผู้ไม่มีอารตา อโลสิ ได้เป็นแล้ว เทียวนา อย่างนี้ ทีวา ในวัน ทุติย ปี สองบ้าง ตั้ดผี ทีสามบ้าง ปน, แต่ว่า ทีวา ในวัน ตุฏคูด ที่สี่ ( สา เถร ) อ. พระเถรนัน จรนุติ- เทียวไปอยู่ ปีนทาย เพื่ออิบานาถา ทีสาว เห็นแล้ว สุตวา ซึ่ง พระสาด สุมพาชูฐาน ในที่อืนเป็นที่คับแคบ เอกสมี ที่นึง ปฏิกอมติ ก้าวลับอยู่ อุกามิฎวา เหยียบแล้ว จีรวรณ์ ซึ่งชาวแรง จีรว อตุตโน ของตน โอฬมพนธ์ อนห้องลองอยู่ อสกโกนกรี ไม่