พระพุทธรูปและแนวคิดเกี่ยวกับรูปนันท์ : หน้า 98/122

ประโยค- คำัญชะนั้นพระพุทธรูปถูกขาด ยกพวกแปล ภาค ๕ หน้า ๙๗ นุนเทาย แก่พระเจริญพระนามว่ารูปนันนั้น อาทิตต วี จ เป็น เพียงตัวว่าล้นไพบัดทั่วไปแล้วด้วย คิวาย พุทธปี วี จ เป็นเพียง ดั่งชาตศาสบบุคคลภูพพันแร้วที่คือด้วย ( หฤท ) เป็น ๆ จิตติ อ. จิต กมุมภูฐานภูมิ อนิมาหน้าเฉพาะต่อกรรมฐาน ปญฺญูติ แสน ไปแล้ว ๆ สตฺตา อ. พระศาสดา อนุตฺตวา ทรงทราบแล้ว ตาย รูปนุนเทท อนิจจโต ( ตุสส อุตตวาสส ) กิฏฺฐาวา ซึ่งความที่แห่งอัตภาพนั้น เป็นสภาพองค์พระเจริญพระนามว่ารูปนันท่านทรงเห็นแล้ว โดยความ อ. รูปนันทนี้ สกฺขิตติ นู โปรโมชั่น หรือหนอแฉ กาดู เพื่ออ้น กระทำ ปฏิรูป ซึ่งที่เป็นที่ตั้งเฉพาะ อตฺตโน แก่นตน สยอ เอานั้น- เทียว อิติดังนี้ จินุตวา ทรงพระดำริแล้วว่า ( อยู่ รูปนุนา ) อ. รูปนันทนี้ น สกฺขิตติ จําไม่อาย ( กาดํา ) เพื่ออันกระทำ ( ปฏิรูป ) ซึ่งนี้เป็นที่ตั้งเฉพาะ อตฺตโน แก่นตน ( สยอ ) เองนั่น - เทียว ( ตาย รูปนุนาย ) พิทฺธรา ปจฉิยะ โลภุอ อ. อันธรุปนันทา นั่นได้ ซึ่งปัจจัยในภายนอก ภควติ ย่อมครา อิติดังนี้ เทสนโต เมื่อจะทรงแสดง มุ่น ซึ่งธรรม สปายวาสน คั้อ่านจากแห่งธรรม เป็นที่สบาย สตฺตนุทย แห่งพระเจริญพระนามว่ารูปนันทานั้น อภา ได้ทรงภายแล้ว คาถา ซึ่งพระคาถา ท. อิเม นี่ว่า นุนเท คู่อนนันทา ตูอ อ. เธอ ปสุจ เจงฺ ( กาอี ) ซึ่งกาย สมุทัส ย่อมเป็นที่อัคคะรรย