คำบรรพ ปัตธัมมะปฏิสธ : หน้า 91/122

ประโยค ๑- คำบรรพ ปัตธัมมะปฏิสธ ยกศพท่าเปล ภาค ๕ หน้า ๙๐ ซึ่งความสินไปและความเสื่อมไป (โหติ) ย่อมเป็น ภิกขเว คู่ว่อน ภิกฺขุ ท. ดูมาเถ อ. เธอ ท. ปลสุต จงเห็น อนุตฺตรา ซึ่งอัดภาพ อาณ์ อันกระสับกระสาย อิติ ดังนี้ อาต ศรัทธแล้ว กาศ ซึ่ง พระคาถา อิม นี้ว่า อุว อ. ความยืนยิน จติ อ. ความตั้งมั่น ยศสุข พิฆมุขสุ แห่งอัดภาพได นุติ ย่อมไม่มี ตุ้ว อ. ท่าน ปลสุต งงู (ดำ) พิมพึ ซึ่งอัดภาพ นั้น จิตตกติ อันถักธรรมมากำให้จิตตกแล้ว อุกาย อันมีภายเป็นแผล สุขสรี อันถักระกุ้ยขึ้นด้วยดี แล้ว อาณ์ อันกระสับกระสาย พหลุภปิ อันเป็นเหตุอันมาทบลำกรำโดยมาก อิติ ดังนี้ ๆ อนุ โท อ.อรรถว่า กดจิตติ ดังนี้ อติ มีความวิจิตรอันธรรมกระทำแล้ว จิตตกติ ชื่ออันทรรมกระทำให้วิจิตรแล้ว วุฒารามา- ลงภากที วุฒิ ดูอ ด้วยวัตถุ ท. มีเครื่องอารณ์อันอัดเท่าอับและเครื่อง ประดับคือดอกไม้เป็นต้น อิติ ดังนี้ ตูกต ปาสุต ในบท ท. เหล่า นั้นหนา (ปกสุต) แห่งบทว่า จิตตกติ อิด ดังนี้ ๆ (อิติ) อรฺถว่า อดตกว่า ซึ่งอัดภาพ สุนิจติ อัน ตั้งอยู่ด้วยดีแล้ว องคปลุงเคหิ คั้วอัวะจะใหญ่วะและอัวะน้อย ท. ทีมาหิที มีอัวะขาวเป็นต้น ที่มาทุฤ^ษฐานวย ในนที่อันควรแล้ว แกความเป็นอัวะจะมีอวัยวะเป็นต้น ท. (อิตติ) ดังนี้ (ปกสุต) แห่งบทว่า พิมพุ อิติ ดังนี้ ๆ