ปฐมโพธิกาล : หน้า 112/122

ประโยค – คำสัตย์พระมาพูดถูกต้อง ยกฟังเปิด ภาค ๕ หน้าที่ 111 เรื่องปฐมโพธิกาล ๒๕.๑๔/๕ ตั้งแต่ โส ทิ โภิภิริญญา นิสสิโน เป็นต้นไป. โส ทิ สมมสมัฏฐิโข อ พระสัมมาสัมพุทธเจ้า พระองค์ นั่นแล อนิสิโน ประทับนั่งแล้ว โพธิญาณบูรณา ณ โคนของต้นไม้ชื่อว่า ต้นโพธิ สุริยะ ครั้นเมื่อพระอาทิตย์ อนุลจุตเดอวา ไม่อัสคตแล้ว นั่นเทียว วิจิตวามา ทรงกำจัดแล้ว มรรคัล ซึ่งมังและพลของมาร ปทิกขวา ทรงทำลายแล้ว ต้น ซึ่งมัง ปุระพิวาสปริจฉากติ อันเป็น เครื่องปัดชังนี้เป็นที่อาศัยอยู่ในกล่อม ปรมยะม ในยามที่หนึ่ง ทิพพอภุพุพุ่ง ยังถุงอันเป็นทิพย์ วิไสโรวา ทรงให้หมดดวงวิไลแล้ว มรรคิยมมา ในยามอันมั่นในท่ามกลาง ปฏิวา ทรงอาศัยแล้ว การุณติ ซึ่งความเป็นแห่งความจากรบูรณ์ สุตตฺต ในสัตว์ ท. อานัน ยังพระอุบาท โอดรถาวา ทรงให้บำลงแล้ว ปฐวกการ ในปฐวกการ ปัจจวมายาม ในยามอันมั่นในเบื้องหลัง สมมุตนฺโต ทรพจรฉญู ด ปฐวกการ ซึ่งปัจจอาการนั้น อนุโลมปฏิโลมเสน ด้วยอำนาจแห่งอนุโลมและ ปฏิโลม อภิสมุพุพุทธวา ทรงรัฐสู้พร้อมเฉพาะแล้ว สมมาโภธี ซึ่งพระสัมมาสัมโพธิญาณ สท พร้อม อจรินทัย ด้วยเหตุุน่าอัครรย์ ท. อรุณคมเวลาย ในเวลานั้นเป็นที่ขึ้นไปแห่งอรุณ อุทานนฺโต เมื่อจะทรงเปล่ง อุทาน ซึ่งพระอุทาน อนเกติ พุทธสาสสุกเสรี อภิชฌิต อันอันแสนแห่งพระพุทธเจ้า ท. อนึ่งใช้พระองค์เดียว ไม่ทรง