ภิกขุปัคคีย์ : หน้า 34/122

ประโยค กำนิษพระมามีปัญญา ยกคำศัพท์แปล ภาค ๕ หน้าที่ 33 เรื่องภิกขุปัคคีย์ ๘. ๔๕/๕ ตั้งแต่ เอกสมมี ที สมเม สุตรสุคิหย เป็นต้นไป ที ความผิดคาดว่า เอสสม ในสมียหนึ่ง เสนาสน ครั้นเมื่อเสนาสนะ สุตรสุคิหย ภิกขุ อัญภิกษุ ท. ผู้มีพวก ๑๓ ปฏิคคีด ชำระแล้ว ภิกขุ อ. ภิกขุ ท. จุฬาพิศย ท. ผู้มีพวก ๖ วตวา กล่าวแล้วว่า ดูมแท อ. ท่าน ท. นิยมเน จงออกไปเกิด มัย อ. เรา ท. มหาลุดตรา เป็นผู้เก่า (อนุมา) ย่อมเป็น เอที เสนาสนะ อ. เสนาสนะนั้น ปาปูนาติ ย่อมถึง อนุกรรม แก่ เรา ท. อดิ ดังนี้ (อานน) ครั้นเมื่อคำว่า มัย อ. เร ท. น ทสูประมาณ จักไม่ให้ (เด๊ เสนาสนะ) อ. เสนาสนะนั้น อนุหา อันรา ท. ปฏิคคีด ชำระแล้ว ปรม่า ก่อน อิติ ดังนี้ เตที สุตรสุคิหยภิกขุ อัญภิกษุ ผู้มีพวก ๑๓ ท. เหล่านั้น อุตตน กล่าว กล่าว แล้ว ปริสุทธิ ประทานแล้ว เต ภิกขุ ซึ่งภิกษุ ท. เหล่านั้น ฯ สุตรสุคิหย ภิกษุ อ. ภิกขุ ท. ผู้มีพวก ๑๓ มรณฤทธิตา ผู้นความกลัวแต่ความตายถูกความตายแล้ว วิริสุติ ร้องแล้ว มาหาวิธี ร้องด้วยเสียงอันดัง ฯ สุตร อ. พระศาสตร์ สุตวา ทรงสับแล้ว สทุท ซีงเสียง เตส ภิกขุ ของภิกษุ ท. เหล่านั้น ปฏิฉาณ ครัสสามแล้วว่า อิทิ